Ziemia mnie jeszcze nie chciała

Czuje, jak metalowy pręt przebija jej stopę. Blacha przecina skórę łydki, miażdży kość. Przeszywający ból nie pozwala zebrać myśli. Natalia wie, że musi wytrzymać jeszcze kwadrans. Dopiero w przerwie między lekcjami, gdy założy na uszy słuchawki i popłyną w nich dźwięki ulubionej muzyki, pozbędzie się tego potwornego fantomowego bólu. Nęka ją od roku, choć wie, że jest tylko w jej głowie. Nogi przecież od dawna nie ma. Wkręcił, zmiażdżył i urwał ją agregat. A chciała tylko kopnąć kamień, by tata bezpiecznie mógł obsiać pole grochem.