Niezależnie od gatunku, glebę pod nasadzenia głęboko spulchniamy, minimum na głębokość dwóch szpadli, i zasilamy dołki przefermentowanym kompostem bądź obornikiem zmieszanym z ziemią. Krzewy owocowe sadzimy około 5–10 cm głębiej, niż rosły w szkółce, gdyż wypuszczają dużo korzeni przybyszowych u nasady pędu. Posadzone zbyt głęboko, tworzą dużo odrostów.
Kolorowe korale
Porzeczki są wytrzymałe,
a ich uprawa jest bardzo
łatwa. Odmiany krzewiaste
możemy sadzić wszędzie,
nawet na trawniku. Ważne,
by miały słoneczne stanowisko,
które wpływa na
dobre i obfite owocowanie.
Ważne jest również, by nie
były ograniczane przez
inne rośliny. Wśród odmian
porzeczki białej warta uwagi
jest stara odmiana Biała
z Juterborg o łagodnym
słodko-kwaśnym smaku.
Jest odmianą wczesną, a jej
owoce dojrzewają w połowie
lipca. Wcześnie wchodzi
w owocowanie.
Drugą wczesną odmianą o podobnym czasie dojrzewania owoców jest Zitava. Rodzi duże owoce w długich gronach. Nie ma dużych wymagań – rośnie na każdej glebie. Werdavia to odmiana o średniej porze dojrzewania, a owoce pozostawione dłużej na krzaku stają się bardzo słodkie.
Blanka jest porzeczką dojrzewającą na przełomie lipca i sierpnia. W drugiej połowie sierpnia owoce stają się bardzo słodkie, doskonałe do jedzenia prosto z krzaka. Odmiana tworzy długie grona obficie obsypane owocami.
Wśród odmian porzeczki czerwonej na uwagę zasługuje Detvan, którą charakteryzują duże owoce zebrane w długie grona. Dojrzewają w połowie lipca. Podobną odmianą jest Jonkhher van Tets. Junifer rodzi również duże owoce na długich gronach. Odmiana dojrzewa tydzień później niż wymienione wcześniej.
Wyjątkowo smacznymi owocami odznacza się Rovada, która obficie owocuje, ale jest w większym stopniu niż pozostałe podatna na antraknozę. Obficie owocującą jest również należąca do odmian późnych Rossetta. Jej owoce zebrane są w długie grona, a po dojrzeniu nie osypują się. Niestety odmiana jest podatna na wielkopąkowca. To szkodnik przede wszystkim porzeczki czarnej.
Jest nią odmiana Cadou, rodząca duże słodkie owoce, które najlepiej smakują prosto z krzaka. Ores plonuje obficie, dojrzewa pod koniec lipca. Black Down rodzi średniej wielkości słodkie, soczyste i aromatyczne owoce. Andega owocuje obficie, rodząc owoce średniej wielkości o lekko kwaśnym smaku. Delbard Robusta rodzi duże owoce, aromatyczne, lecz o lekko kwaśnym smaku. Większość porzeczek jest samopylnych, ale warto sadzić po kilka odmian, by uzyskać obfitsze owocowanie.
Maliny – do jesieni
Maliny należą do półkrzewów,
co oznacza, że
witki rosną tylko przez
dwa lata. Coraz więcej jest
zwolenników odmian dwukrotnie
owocujących, np.
Blissy i Himbo Top, które
po raz pierwszy owocują
na pędach dwuletnich,
a następnie – późnym latem
na pędach jednorocznych.
Ale nie tylko te są
warte uwagi.
Istnieją też maliny jesienne, u których po owocowaniu wycinamy pędy tuż przy ziemi. Pokusa to odmiana deserowa, wybitnie do uprawy amatorskiej, rodzi duże, lekko stożkowe owoce, które dojrzewają od połowy sierpnia. Polka to druga polecana do uprawy odmiana, rodząca bardzo duże, zwarte owoce. Może być stosowana do bezpośredniego spożycia, jak i na przetwory.
Bardzo dużymi owocami charakteryzuje się również Polana. Rodzi owoce słodkie, smaczne, jest bardzo plenna. Do uprawy ekologicznej jest polecana odmiana Polesie, która rodzi ciemnoczerwone owoce, lekko omszone. Poranna Rosa to odmiana o dużych, żółtych, smacznych owocach. Ma tendencję do dwukrotnego owocowania. Malina Golden Queen to druga odmiana rodząca owoce o żółtym zabarwieniu i wybornym smaku. Podobnie jak Poranna Rosa, powtarza owocowanie.
Wśród odmian letnich, u których pędy dwuletnie po zakończeniu owocowania wycinamy jesienią, mamy Bristol o czarnych owocach. Są duże i niesłychanie soczyste, smaczne i aromatyczne. Dojrzewają w połowie lipca. Pod koniec czerwca dojrzewają owoce Sokolicy, które są jasnoczerwone, duże, smaczne, w kształcie ściętego stożka. W tym samym czasie dojrzałość osiągają owoce Laszki, które są jędrne, słodkie i ciemnoczerwone. W połowie lipca dojrzewa Benefis o ciemnoczerwonych, dużych i smacznych owocach.
Może trochę kłuje, ale...
Wielu z nas odeszło od
uprawy agrestu, uważając
tę roślinę za trudną w uprawie,
po części za sprawą
mączniaka amerykańskiego.
Mamy już odmiany,
które są łatwe w uprawie
i – co ważne – odporne na
choroby. Może zatem wrócić
do jego uprawy? Biały
Triumf jest chyba najpopularniejszą
wczesną odmianą.
Rodzi duże jasnozielone
owoce, niestety jest wrażliwy
na mączniaka. Czerwony
Triumf rodzi duże,
smaczne, czerwone owoce.
Ta odmiana również jest
wrażliwa na mączniaka.
Hinnonmaki Rot to odmiana
o jaskrawoczerwonych,
słabo omszonych owocach
o średniej porze dojrzewania
(odporna na mączniaka).
Hinnomaki Gelb, zwana
również żółtym agrestem,
rodzi żółte owoce.
Invicta jest średnio wczes ną odmianą, odporną na mączniaka, rodzącą duże żółtozielone owoce. Odporna na mączniaka jest również Kati. Ma pędy prawie bez kolców, co jest rzadkością u tego gatunku. Jej owoce dojrzewają dość późno, są zielone, ale w końcu lipca przebarwiają się na czerwono. Również odporną odmianą jest Hinsel – średnio wczesna, plenna, o niedużych owocach i czerwonej skórce. Resika to także odmiana odporna na mączniaka. Jest bardzo plenna, rodzi żółte owoce średniej wielkości.
Ciekawostka gatunkowa
Krzewy porzeczkoagrestu
rosną silniej niż porzeczki
czarnej, której są
krzyżówką, i mogą osiągnąć
nawet 2 m wysokości.
Obfitsze jest też owocowanie.
W naszym kraju można
nabyć dwie odmiany. Croma
tworzy krzew o wzniesionym
pokroju, rośnie
bardzo silnie i rodzi duże,
czarne z fioletowym nalotem
owoce, które są słodkie
i dość smaczne. Drugą
odmianą jest Josta. To również
silnie rosnący krzew,
który rodzi owoce trzykrotnie
większe niż porzeczka
czarna. Dojrzałe owoce są
czarne z fioletowym nalotem.
Niestety, do bezpośredniego
spożycia raczej
się nie nadają z uwagi na
słodko-kwaśny smak, ale są
doskonałe na dżemy, wina,
soki czy konfitury.
Małgorzata Wyrzykowska
