Zgodnie z obowiązującymi przepisami, kwarantanna powinna trwać 14, a maksymalnie 21 dni. W praktyce wygląda to w wielu przypadkach inaczej. Dobra wiadomość jest taka, że według ostatniego komunikatu Głównego Inspektora Sanitarnego rolnik objęty kwarantanną może pracować w swoim gospodarstwie – przy zachowaniu odpowiednich środków bezpieczeństwa (patrz ramka).
Sanepid albo lekarz
Obowiązek poddania się hospitalizacji,
izolacji, izolacji w warunkach
domowych, kwarantannie
lub nadzorowi epidemiologicznemu
nakłada ustawa z 5 grudnia
2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu
zakażeń i chorób zakaźnych
u ludzi, zmieniona tzw. specustawą
w sprawie walki z koronawirusem
z 31 marca 2020 r.
Pod pojęciem kwarantanny rozumie się odosobnienie osoby zdrowej, która była narażona na zakażenie. Obowiązkowa kwarantanna lub nadzór epidemiologiczny mogą być stosowane wobec tej samej osoby więcej niż raz – do czasu stwierdzenia braku zagrożenia dla zdrowia lub życia ludzkiego. Zakazuje się opuszczania miejsca izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz kwarantanny, chyba że dana osoba wymaga hospitalizacji albo organ inspekcji sanitarnej postanowi inaczej.
Obowiązek odbycia kwarantanny nakłada państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy graniczny inspektor sanitarny w drodze decyzji. Decyzje takie mogą być przekazywane w każdy możliwy sposób zapewniający dotarcie decyzji do adresata, w tym ustnie. Po ustaniu przyczyn uniemożliwiających doręczenie decyzji pisemnej powinny zostać doręczane na piśmie. Nie wymagają uzasadnienia.
Nakazać przymusową hospitalizację, izolację lub kwarantannę może również lekarz, kierując się własną oceną stopnia zagrożenia dla zdrowia publicznego, w przypadku gdy brak jest decyzji sanepidu. W takiej sytuacji lekarz jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić właściwego powiatowego inspektora sanitarnego.
Luka w przepisach
Zgodnie z art. 34 ustawy o zapobieganiu
oraz zwalczaniu zakażeń
i chorób zakaźnych u ludzi, osoby,
które były narażone na chorobę
zakaźną lub pozostawały w styczności
ze źródłem biologicznego
czynnika chorobotwórczego, a nie
wykazują objawów chorobowych,
podlegają obowiązkowej kwarantannie
lub nadzorowi epidemiologicznemu,
jeżeli tak postanowią
organy inspekcji sanitarnej, przez
okres nie dłuższy niż 21 dni, licząc
od dnia następującego po ostatnim
dniu odpowiednio narażenia albo
styczności.
Z kolei z rozporządzenia Ministra Zdrowia z 6 kwietnia 2020 r. w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego wynika, że obowiązkowa kwarantanna związana z narażeniem na kontakt z wirusem SARS-CoV-2 wynosi 14 dni.
Także na rządowej stronie www. gov.pl/web/koronawirus/aktualne- zasady-i-ograniczenia podana jest informacja, że kwarantanna trwa 14 dni. Taką informację zawiera również filmik zamieszczony na stronie Głównego Inspektoratu Sanitarnego https://gis.gov. pl/kampania/koronawirus-informacje. Jest w nim jednak mowa, że o tym decyduje lekarz. W komunikatach na stronach rządowych oraz w mediach czytamy, że osoby przebywające w kwarantannie domowej powinny pozostać w domu tak długo, dopóki nie zostaną zwolnione z niej przez stację sanitarno-epidemiologiczną.
Powyższe przepisy nie określają zasad przedłużania kwarantanny ani pobierania testów. Oczekiwanie na pobranie wymazu bądź wynik testu trwać może kilka dni, a do czasu telefonu z sanepidu w praktyce nie można zakończyć kwarantanny. To luka w prawie powodująca, że ograniczenie praw i wolności obywatelskich w postaci konieczności przebywania w swojego rodzaju areszcie domowym jest szczególnie dotkliwe. Zwracamy się zatem do Ministerstwa Zdrowia i Głównego Inspektora Sanitarnego z pytaniem, na jakiej podstawie prawnej tak się dzieje. Do tematu wrócimy.
Alicja Moroz
