Wszystkie dyniowate kochają ciepło i słońce. Optymalna temperatura potrzebna do ich prawidłowego wzrostu to 20–25°C, natomiast minimalna, przy której rosną, to 13–14°C. Poniżej tej wartości rośliny wstrzymują wzrost i ruszają ponownie, gdy zrobi się cieplej. Najlepiej jest zatem uprawiać je z rozsady, a na miejsce stałe wysadzać po 15 maja, gdy minie obawa przymrozków. Nie wyklucza się uprawy z siewu wprost do gruntu. Nasiona wówczas wysiewamy gniazdowo w drugiej połowie maja, ale uprawa się wtedy wydłuża.
Pod uprawę dyniowatych przeznaczamy ciepłe, słoneczne i osłonięte stanowisko, najlepiej w pierwszym roku po oborniku. Rośliny wymagają gleby żyznej, pulchnej, próchnicznej i stale wilgotnej. Ponieważ tworzą bardzo dużą masę zieloną, wykazują bardzo duże zapotrzebowanie na wodę. Nie lubią suszy, która powoduje więdnięcie, zasychanie zawiązków owoców, a nawet całkowite ich zamieranie. Mają bowiem płytki system korzeniowy. Dobrą metodą na zatrzymanie wilgoci jest ściółkowanie roślin. Ma ono również tę zaletę, że ogranicza wzrost chwastów, a także podwyższa temperaturę podłoża. Ściółka organiczna dodatkowo się rozkłada, dostarczając cennej próchnicy. Dobrze sprawdza się stosowanie warstwy sieczki słomianej. Przysypuje się ją ziemią, podlewa, a potem sieje nasiona. Sieczka ulega rozkładowi i zwiększa temperaturę podłoża, co wpływa na rozwój roślin, które szczególnie lubią ciepłe podłoże.
Ogórki do gruntu wysiewamy po zimnych ogrodnikach, czyli po 15 maja. Ponieważ są to rośliny silnie rosnące, należy zachować 120-centymetrową odległość między rzędami, w rzędach natomiast umieszczamy nasiona gniazdowo po 2–3, zachowując odstęp co 15 cm. Po wzejściu siewek pozostawiamy najsilniejszą roślinę, pozostałe usuwamy. Wszystkie siewki dyniowatych mają bardzo delikatny system korzeniowy, dlatego przerywanie wykonujemy bardzo ostrożnie.
Dynię olbrzymią wysiewamy do gruntu na głębokość 7–10 cm, gdy gleba osiągnie około 8°C. Siejemy ją gniazdowo po 2 do 3 nasion w rozstawie 100–200 cm × 80– 150 cm. Po wzejściu siewki przerywamy, pozostawiając tę najsilniejszą.
Cukinie i patisony, mające formę krzaczastą, sadzimy gniazdowo w rozstawie co 80 cm, umieszczając w jednym miejscu po 2–3 nasiona. Gdy siewki osiągną pierwsze liście, rośliny przerywamy, pozostawiając najsilniejszą.
Arbuzy mają pokrój płożący i dorastają do 3 m długości. Ich nasiona wysiewamy gniazdowo i postępujemy jak wyżej, zostawiając jedną, najdorodniejszą roślinę w rozstawie około 1 m. Arbuzy powinno sadzić się na usypanych kopczykach, bo nie tolerują dużej zawartości wody w górnej warstwie gleby. Mają głębszy system korzeniowy od pozostałych dyniowatych i lepiej znoszą okresowe niedobory wilgoci. Melony uprawiamy w rozstawie co 50– 80 cm w rzędzie, zachowując odstęp między rzędami około 1 m. W celu szybszego uformowania się pędów bocznych uszczykujemy wierzchołki, pozostawiając 3 do 4 liści właściwych.
Kiwano, zwany inaczej ogórkiem kolczastym bądź ogórkiem rogatym, pochodzi z Afryki. To mało znana roślina egzotyczna, która rodzi owoce o smacznym miąższu. Kiwano ma duże wymagania wodne, choć znosi okresowe jej niedobory. Szczególnie ważne jest podlewanie podczas kwitnienia i wiązania owoców. Gdy brakuje wilgoci, rośliny zrzucają kwiaty i zawiązki owoców. Nasiona ogórka kolczastego sadzimy gniazdowo po 2–3 w rozstawie 0,5 m w rzędzie i rzędach odległych od siebie o 1 m. Po wzejściu siewek przerywamy, pozostawiając najsilniejszą roślinę.
Małgorzata Wyrzykowska
