Rośliny te uprawia się w drugim roku po oborniku. Pamiętajmy, że mają duże wymagania – zarówno świetlne, jak i wodne. Burak jest bardzo wrażliwy na niedobór składników pokarmowych, które pobiera z gleby w dużych ilościach. Wykazuje szczególne zapotrzebowanie na bor i magnez. Niedostatek boru powoduje zmiany w korzeniach oraz obumieranie liści sercowych. Burak urośnie na każdym stanowisku o odczynie pH 6,5 – glebę o parametrze poniżej tej wartości powinniśmy zwapnować. Nie uprawiajmy jednak buraków ćwikłowych po buraku liściowym, innych korzeniowych, szpinaku oraz po nim samym.
Buraki uprawiamy z siewu wprost na miejsce stałe, zachowując odległość między rzędami około 30 cm, w rzędzie natomiast nasiona umieszczamy po 3 sztuki co 5–10 cm. Gdy młode rośliny osiągną wysokość 5 cm, przerywamy je, pozostawiając po jednej roślinie w punkcie.
Pamiętajmy, że do uprawy poplonowej wybieramy odmiany buraka ćwikłowego o stosunkowo krótkim okresie wegetacji. Mamy cały wachlarz odmian: o korzeniach spłaszczonych, kulistych, wydłużonych, a także kolorowych. Spośród odmian o korzeniu spłaszczonym na uwagę zasługują Egipski, polecany na zbiór pęczkowy i do przechowywania, oraz Patryk, który nadaje się do długotrwałego przechowywania i na przetwory. Burak o korzeniu kulistym to Astar F1, polecany na zbiór pęczkowy i do bezpośredniego spożycia. Chrobry nadaje się do bezpośredniego spożycia i przechowywania, podobnie jak Regala. Ostatnio modne buraki o wydłużonych korzeniach znajdują coraz więcej zwolenników. Polecaną odmianą jest Norton – dobry na przetwory, oraz Rywal – doskonały zarówno na przetwory, do bezpośredniego spożycia, a także do przechowywania.
Jako ciekawostkę warto poznać bliżej odmiany buraka o kolorowych korzeniach. Boldor jest odmianą o żółtopomarańczowej barwie. Należy do odmian dość odpornych na choroby i jest plenny. Burpee’s Golden to odmiana smaczna, plenna, o żółtym zabarwieniu korzenia. Ciekawe są również Albina Vereduna czy Śnieżna Kula – obie o białych korzeniach, a także Tonda di Chioggia o dwukolorowym korzeniu, który w przekroju ma biało-czerwone kręgi.
Buraki o kolorowych korzeniach mają zróżnicowaną wartość odżywczą, inną także od odmian klasycznych. Odmiany z białymi korzeniami nie zawierają charakterystycznego czerwonego barwnika, nie nadają się w związku z tym na barszcz czy botwinkę, ale doskonale sprawdzą się jako dodatek do mięsa czy w postaci soku. Odmiany o korzeniu pomarańczowym czy żółtym zawierają małe ilości czerwonego barwnika, ale są źródłem kwasu foliowego, potasu i błonnika. Sprawdzą się jako dodatek do mięs, sałatek, kremu, a także w postaci soku czy zapiekanek serem.
Buraki równie dobrze można uprawiać z rozsady, ale muszą być odpowiednio wcześniej wysiane.
Małgorzata Wyrzykowska
