– W produkcji mleka specjalizujemy się od kilkunastu lat. Nasze stado liczy 200 sztuk, w tym 86 krów dojnych w czystej rasie hf. Niegdyś krzyżowaliśmy hf-a z rasą simental i norweską czerwoną, ale nie sprawdziły się w naszym gospodarstwie. Głównym powodem rezygnacji z mieszańców była niższa mleczność. Średnia roczna wydajność stada wynosi obecnie 10 500 l mleka od sztuki – mówi pan Krzysztof.
– Nie chcemy jej podnosić, bowiem naszym zdaniem jej poziom jest idealnym połączeniem opłacalności i zdrowia zwierząt – dodaje pani Małgorzata.
– Od ponad 15 lat sam inseminuję zwierzęta i od tego czasu buduję stado. Inwestujemy w seksowane nasienie, co daje wymierne korzyści. Przy doborze nasienia uwzględniamy cechy zdrowotne, płodność i żywotność zwierząt oraz zawartość suchej masy w mleku. Średnia ilość laktacji w stadzie jest typowa dla rasy hf i wynosi ok. 3. Jeśli zależy nam na jakiejś sztuce, a ona po 3–4 próbie nie zacieli się, stosujemy naturalne krycie – mówi pan Krzysztof.
Ze zdrowotnością stada rolnicy nie mają większych problemów. Największy stanowią zacielenia.
– Jeśli krowy otrzymują wysokiej jakości pasze, odpowiednią ilość witamin i minerałów, jeśli są dobrze zasuszane, szczepione, to ze zdrowotnością nie powinno być problemów – mówi hodowca.
Żywienie w gospodarstwie Krzysztofa Jersaka oparte jest na dawce TMR sporządzanej w wozie paszowym firmy Triolet o poj. 7 m3. Trafia do niego kiszonka z kukurydzy, sianokiszonka z koniczyny, niewielka ilość słomy, poekstrakcyjne śruty: sojowa i rzepakowa, pasze treściwe sporządzane w gospodarstwie z wykorzystaniem własnego ziarna, rolnik dokupuje koncentraty oraz niezbędne dodatki witaminowo- -mineralne. Przy bilansowaniu pasz korzysta z pomocy doradców żywieniowych.
Część krów dojnych (54 sztuki) przebywa w uwięziowej oborze wybudowanej w 2000 r., pozostałe zwierzęta (32 sztuki) przebywają w zmodernizowanym cielętniku. Do doju wykorzystywana jest dojarka przewodowa, a mleko przechowywane jest w dwóch schładzalnikach o łącznej pojemności 5 tys. l.
– Obora wybudowana w 2000 r. posiada szeroki, przejazdowy stół paszowy, dzięki temu dawka TMR zadawana jest bezpośrednio z wozu paszowego. Inaczej sytuacja ma się w zmodernizowanym cielętniku, tu pasza zadawana jest z taczki – mówi rolniczka.
– Marzy nam się nowa bezuwięziowa obora na 200 sztuk. Zastanawiamy się jeszcze nad systemem doju, jaki w niej zastosujemy. Rozważamy zainstalowanie robotów udojowych, ale niestety inwestycja ta musi poczekać co najmniej 3 lata. W pierwszej kolejności musimy zrealizować już rozpoczęte, m.in. budowę silosów przejazdowych, które są współfinansowane ze środków unijnych, a więc nowa obora to plan na przyszłość – mówi rolnik.
Rolnicy zapytani o to czy produkcja mleka jest opłacalna, odpowiedzieli.
– Ze wszystkich obecnie znanych mi kierunków produkcji ten na pewno jest opłacalny. Nie bez znaczenia jest oczywiście zakład, z którym współpracujemy. W dobie COVID-19 Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska w Kole nieznacznie obniżyła cenę w skupie mleka, co spowodowane było problemami ze sprzedażą poza granice kraju. Gdy sytuacja się ustabilizowała, od czerwca cena mleka wzrosła. Na niższą opłacalność wpłynął również wzrost cen śrut i witamin – mówi pan Krzysztof.
– Produkcja mleka jest opłacalna, to prawda. Ale należy podkreślić fakt, że w kosztach produkcji nie uwzględniamy własnej pracy. Większość rolników tego nie robi. Jestem przekonana, że gdyby rolnicy ją liczyli, to w wielu przypadkach mówilibyśmy jedynie o wychodzeniu na zero. Nie wspomnę już o odkładaniu środków na inwestycje – uzupełnia pani Małgorzata.
Ireneusz Oleszczyński
