Uprawiać można odmiany, w których częścią jadalną jest zgrubienie korzeniowe, takie, które jadalne mają liście albo i takie, u których jadalne są i liście, i zgrubienia. Znane nam odmiany rzepy różnią się kolorem skórki szczytu zgrubień – mogą być białe, różowe, czerwone, zielone lub nawet żółte. Dolna część ma barwę identyczną z kolorem miąższu – jest biała, jasnożółta lub ciemnożółta. Odmiany różnią się również kształtem zgrubień, które mogą być kuliste, spłaszczone, stożkowate lub owalne.
W uprawie w naszych warunkach najlepiej sprawdzają się odmiany: wczesna Snow Ball o korzeniu przypominającym śnieżną kulę, białym, z gładką skórką i białym miąższem. Okres wegetacji to w przybliżeniu 2 miesiące. Młode liście mają doskonały smak, ale z czasem pokrywają się drobnymi włoskami i stają się niesmaczne. Golden Ball ma żółtą skórkę i żółty miąższ. Ciekawy jest mieszaniec Tokyo Cross F1 o regularnym kształcie zgrubień i białym miąższu. Jest doskonały na letni i jesienny zbiór. Jego okres wegetacji trwa 50 dni. Inny mieszaniec to Fuku Komachi F1 o idealnie okrągłych, śnieżnobiałych zgrubieniach, polecany na jesienne zbiory. Di Milano a Colletto Viola jest odmianą wczesną o dwukolorowym, kruchym i soczystym zgrubieniu, które cechuje się wyśmienitym smakiem.
Wymagania ma jak rzodkiewka
Wymagania klimatyczne i glebowe
rzepy są podobne do tych, jakie
ma jej kuzynka rzodkiewka. Najlepiej
uprawiać ją w drugim roku
po oborniku, na glebach piaszczysto-
gliniastych, żyznych, o wysokiej
zawartości próchnicy i składników
pokarmowych, o odczynie
obojętnym. Nie należy jej siać po
kapustowatych, a tym bardziej po
rzodkiewce. Musi mieć zapewnioną
stałą wilgotność – w przypadku
niespełnienia
tego warunku
zgrubienia korzeniowe
będą niewyrośnięte,
zdrewniałe
i zbyt wcześnie
wybiją w pędy kwiatostanowe.
Dlatego należy
stosować zasadę,
że w okresie suszy podlewamy
rzepę regularnie raz
w tygodniu obfitą dawką
wody, by zwilżyć glebę
głęboko. Błędem jest
podlewanie rzepy
często, lecz płytko,
bo doprowadzi to do
podobnych skutków
jak podlewanie sporadyczne
– do słabego budowania
zgrubienia i wypuszczenia pędu
kwiatostanowego, dyskwalifikującego
do zbioru. Rzepa jest bardzo
wrażliwa na zaskorupienie gleby,
zatem spulchnianie jest szczególnie
ważne po opadach deszczu
i podlewaniu. Warto również dostarczyć
jej 3-procentowego roztworu
azotu, podlewając bądź zasilając
dolistnie, aby składniki pokarmowe
były dostępne dla roślin
od razu. Aby zachować ciągłość
zbiorów, nasiona wysiewamy do
połowy sierpnia w odstępie dwutygodniowym.
Dla uzyskania dorodnych
zgrubień nasiona siejemy
w rzędach odległych od siebie
o 30 cm, punktowo umieszczając
po 2 nasiona co 15 cm w rzędzie,
na głębokość do 1,5 cm. Po wzejściu
siewek przerywamy, zostawiając
po jednej najdorodniejszej
roślinie.
Zbieraj w odpowiednim momencie
Rzepa jest najsmaczniejsza,
gdy jest młoda. Wyrywamy ją jak
rzodkiewkę, ciągnąc za nać. Jedynie
odmiany późne mogą wymagać
użycia wideł szerokozębnych.
Większość odmian zbieramy, gdy
zgrubienia osiągną około 5–8 cm
średnicy. Małe rzepki wielkości
piłeczki golfowej możemy spożywać
na bieżąco w stanie surowym,
a wielkości piłki tenisowej – ugotowane.
Zbiory przeprowadzamy od
października do listopada. Rzepa
słabo się przechowuje, można to
robić najdłużej do kilku tygodni –
w kopcu lub w skrzynkach w piwnicy,
przesypaną wilgotnym piaskiem.
Młode listki zbierane sukcesywnie,
gdy osiągną 10–15 cm,
stosujemy do bezpośredniego spożycia
na sałatkę lub mrozimy.
Małgorzata Wyrzykowska
