Rasy średnie osiągają masę ciała 3,5–5,5 kg. Cieszą się zainteresowaniem wśród hodowców, ponieważ wcześniej dojrzewają, są łatwiejsze w chowie, a oprócz mięsa dostarczają także cenne futro. Należą do nich między innymi królik biały wiedeński i niebieski wiedeński. Samice olbrzyma belgijskiego osiągają dojrzałość płciową w wieku 7 miesięcy. Króliki ras średnich rozpoczynają rozród na ogół w 6. miesiącu.
Rasy duże
Osobniki rasy belgijski olbrzym
należą do największych królików.
Masa ciała dorosłych zwierząt
przekracza zazwyczaj 6 kg, a często
dochodzi do 7 kg. Niektóre okazy
przekraczają nawet 9 kg. Samice
są zazwyczaj cięższe od samców.
Charakterystyczną cechą budowy
olbrzymów belgijskich jest znaczna
długość tułowia, dochodząca
nawet do 90 cm. Występują w szeregu
odmian barwnych, jak na
przykład białe, szare, niebieskie,
zającowate, kangurowate. Okrywa
włosowa królików belgijskich jest
gęsta, sprężysta, jedwabista. Nie
występują w okrywie włosowej
białe bądź jasne plamy oraz kolorowe
plamy w partii brzusznej.
Króliki tej rasy mają dość dużą głowę
i długie, stojące uszy. Wymagają
dużej ilości bardzo dobrej paszy,
zwłaszcza wiele pasz treściwych.
Spośród tych dużych, okazałych
zwierząt do rzadziej spotykanych
w naszym kraju należy olbrzym
belgijski srebrny.
Rasa olbrzym srokacz została wyhodowana w Anglii w wyniku skrzyżowania olbrzymów belgijskich z lokalnymi rasami, które miały plamiaste umaszczenie. Ta rasa jest typowa dla hodowców hobbystycznych. Olbrzym srokacz występuje w dwóch odmianach barwnych: czarnobiałej i niebieskobiałej. Pierwsza ma czarny pyszczek oraz czarne pierścienie wokół oczu. Na policzkach królika widać czarne pojedyncze plamy, które nie łączą się z pierścieniem wokół oczu. Uszy także są koloru czarnego. Na grzbiecie ma jednolitą nieprzerywalną czarną wąską pręgę. Olbrzym srokacz niebieski również ma zamknięte pierścienie wokół oczu koloru niebieskoszarego i wąską pręgę na grzbiecie. Na policzkach wyraźnie widać pojedyncze plamy, które nie łączą się z pierścieniami wokół oczu.
Barwne odmiany
Króliki wiedeńskie cieszą się
dużą popularnością w całej Europie.
Słyną z niezwykle gęstej i delikatnej
okrywy włosowej. Dorosłe
osobniki ważą z reguły około 3,5–4,5 kg. Króliki wiedeńskie niebieskie
mają jednolite szarostalowe
umaszczenie i nadają się do użytkowania
mięsnego. Odznaczają się
bardzo szybkim tempem wzrostu
oraz mają bardzo dobrej jakości
futro. Reprezentują typ mięsno-futerkowy.
Króliki nowozelandzkie należą do średniej rasy, która została wyhodowana w Kalifornii. Osiągają masę ciała dochodzącą do 5,5 kg. Charakteryzuje je lekko garbonosa głowa oraz stojące, krótkie i mięsiste uszy. Królik nowozelandzki biały powstał w wyniku krzyżowania miejscowych białych królików z olbrzymem belgijskim oraz zajęczakiem. Ponadto występuje królik nowozelandzki czerwony o barwie włosów pokrywowych intensywnie czerwonozłocistej z połyskiem.
Rasa francuski baran obejmuje wiele odmian barwnych, w tym francuskiego barana madagaskarowego, który ma barwę włosów pokrywowych od złotobrązowej do złotoczerwonej. Na tle tej barwy rozłożone są ciemnobrązowe włosy tworzące jakby owal. Uszy, pysk, obwódki wokół oczu, brzuch, wewnętrzne strony ud, spód ogona mają barwę brązowoszarą. Ciemna i jasna barwa nie może odcinać się ostro od siebie, powinna łagodnie przechodzić jedna w drugą. Francuski baran madagaskarowy srokacz ma piersi, przednie kończyny i dolną część policzków białe. Przeważnie też białe są tylne kończyny i brzuch.
Dominika Stancelewska
