To najlepsza pora roku na nowe nasadzenia drzew i krzewów owocowych. Nie zapominajmy również o pigwowcu, który jest rośliną ozdobną, ale i doskonałą rośliną użytkową.
W Polsce do uprawy poleca się pigwowca japońskiego, który jest bardzo odporny na niskie temperatury i nie wymaga zabezpieczenia przed zimą. Pigwowca okazałego i pigwowca pośredniego trzeba zabezpieczyć, ponieważ są wrażliwe na niskie temperatury i wymagają ciepła, aby ich owoce dojrzały.
Użyj zamiast cytryny
Pigwowiec japoński tworzy rozłożysty krzew o wysokości do 1,5 m. Ma powyginane, zagęszczone gałęzie pokryte kolcami. Przy odpowiednich warunkach uprawy szybko rośnie i już po 3 latach wchodzi w okres owocowania. W kwietniu, jeszcze przed rozwojem liści, rozpoczyna kwitnienie, obsypując się gęsto bardzo dekoracyjnymi kwiatami w kolorze ceglastoczerwonym. Po przekwitnieniu tworzą się małe i bardzo twarde owoce na bardzo krótkich szypułkach. Osiągają około 50 g wagi, mają jabłkowaty kształt, są pokryte żółtą skórką z czerwonymi plamkami. Dojrzałość zbiorczą osiągają na przełomie września i października. Z uwagi na cierpki smak i dużą twardość nie nadają się do bezpośredniego spożycia. Są bardzo aromatyczne, a ze względu na bogaty skład chemiczny znajdują zastosowanie w produkcji soków, syropów, a po wysuszeniu lub w formie plastrów czy kostek zasypanych cukrem stosuje się je do herbaty jako zamiennik cytryny.
Dodatkowym atutem są małe wymagania rośliny co do gleby. Może rosnąć na każdej z nich, ale na stanowiskach zasobnych rośnie lepiej i obficiej owocuje. Podstawowe jej wymagania to gleby żyzne, piaszczysto-gliniaste, zasobne w próchnicę i względnie wilgotne. Warto zwrócić uwagę, by pH wynosiło około 6. Przy zasadowym odczynie liście ulegają chlorozie, czyli żółkną i opadają. Chlorofil w nich zawarty zanika, co prowadzi do śmierci liści i w konsekwencji rośliny. Pigwowiec preferuje stanowiska słoneczne i osłonięte od wiatru. Wymagania nawozowe ma zbliżone do wymagań porzeczek, a nawozy stosujemy w oparciu o analizę chemiczną gleby. W celu podniesienia zasobności w składniki pokarmowe i próchnicę warto stosować nawozy organiczne, czyli obornik, kompost, albo nawozy zielone na przyoranie, w tym gorczycę.
Tnij, lecz ostrożnie!
W zależności od stanowiska i zasobności gleby rośliny sadzimy w rozstawie 0,7–1 m w rzędzie. Odstępy między rzędami powinny wynosić 3,0–3,5 m. Dla lepszego zapylania kwiatów i owocowania dobrze jest posadzić 3 do 4 odmian. Po posadzeniu rośliny przycinamy przy samej ziemi, by dobrze się rozkrzewiły. Do zabiegów pielęgnacyjnych należy dbanie o odchwaszczanie wokół krzewów lub ściółkowanie. Przeprowadzamy również cięcie prześwietlające – usuwamy pędy zagęszczające, pokładające się i uszkodzone. Pamiętajmy, że pigwowce owocują na pędach dwuletnich i starszych, więc zbyt silne cięcie rzutuje na plon. Pigwowiec to doskonała roślina do uprawy ekologicznej, gdyż nie wymaga ochrony chemicznej. Jest odporny na choroby i szkodniki.
Wśród odmian warto uprawiać rosyjskie: Dinnopłodną, Czelabinkę, Sinigłaską, Włoszebnicę i Czerniczkę, natomiast z polskich polecane są odmiany: Atut, Duet, Brązowa, Zielona, Czarna czy Wojtek. Odmiany rosyjskie plonują na średnim poziomie i mają drobniejsze owoce, polskie natomiast charakteryzują się wyższymi plonami i dorodniejszymi owocami.
Małgorzata Wyrzykowska
