Pomimo wyższej zawartości białka ogólnego w poekstrakcyjnej śrucie sojowej w porównaniu ze śrutą rzepakową, ilość białka rozkładanego w żwaczu jest zbliżona, co wynika z większej podatności białka śruty rzepakowej na rozkład w żwaczu. Gdy w mleku krów jest za mało mocznika, co wskazuje na małą podaż białka dla mikroorganizmów żwacza zdecydowanie tańszym źródłem białka jest śruta rzepakowa. Pod względem dostępności białka podatnego na rozkład w żwaczu, 1 kg śruty rzepakowej może zastąpić około 830g śruty sojowej. Z 1 kg śruty sojowej jelitowo wchłanianie jest około 128 g białka, natomiast z 1 kg śruty rzepakowej mniej – około 84 g. Pod względem dostępności białka wchłanianego w jelicie cienkim 1 kg śruty rzepakowej może zastąpić około 660 g śruty sojowej.
W badaniach przeprowadzonych na krowach mlecznych, o średniej wydajności wynoszącej ponad 44 kg mleka dziennie, żywionych dawkami pokarmowymi z 20% udziałem śruty rzepakowej wykazano, iż tak wysoki udział śruty nie miał ujemnego wpływu na pobranie paszy oraz na wydajność mleczną. Ile zatem śruty rzepakowej możemy zastosować w dawce dla krów mlecznych? W praktyce na podstawie zawartości białka ogólnego, 1 kg śruty rzepakowej może skutecznie zastąpić 770 g śruty sojowej. Jeżeli zatem w dawce pokarmowej stosowane było dotychczas 2 kg śruty sojowej i 2 kg śruty rzepakowej, to stosując tylko przelicznik uwzgledniający zawartość białka ogólnego, dawka po korekcie może zawierać 2,6+2= 4,6 kg śruty rzepakowej. Wartość 2,6 wyliczono z równania 2:0,77=2,6 kg.
Warto też wiedzieć, że śruta rzepakowa posiada lepszy skład aminokwasowy białka by-pass i lepsze jest wykorzystanie wchłoniętych aminokwasów do syntezy białka mleka, o czym decyduje właśnie korzystny skład aminokwasowy – dużo metioniny i cystyny. Krowy żywione dawkami z udziałem śruty rzepakowej lepiej wykorzystują jej aminokwasy do syntezy białka mleka.
Beata Dąbrowska
