Czynnikiem, który w największym stopniu decyduje o wynikach produkcyjnych i jakości pozyskiwanej wołowiny jest prawidłowe żywienie. Powinno ono, przy uwzględnieniu aspektów ekonomicznych, zapewnić uzyskanie właściwego umięśnienia zwierząt umożliwiającego zakwalifikowanie tusz przy uboju do klasy nie niższej niż „R” (w systemie klasyfikacji EUROP).
Bilansując dawki pokarmowe dla młodego bydła opasowego bierze się pod uwagę energetyczno-białkowe zapotrzebowanie zwierząt, zależnie od masy ciała i zakładanych dziennych przyrostów. Dawki pokarmowe zmienia się w określonych przedziałach masy ciała, zwykle co 50 kg. Paszę objętościową skarmia się zazwyczaj do woli, a niedobór białka, energii i składników mineralnych uzupełnia się paszą treściwą i mieszankami mineralnymi.
Ilość paszy treściwej w dawce zależy od wielkości zakładanych dziennych przyrostów masy ciała. W żywieniu późno dojrzewającego i wolno rosnącego bydła (uzyskującego przyrosty poniżej 1000 g/dzień), dobrej jakości pasza objętościowa może być wyłączną paszą. Natomiast w przypadku opasania wcześnie dojrzewającego i szybko rosnącego bydła (uzyskującego przyrosty powyżej 1000 g/dzień) zachodzi konieczność dodatkowego skarmiania pasz treściwych zbożowych i wysokobiałkowych. Jednak ilość pasz treściwych w dawce pokarmowej nie powinna przekraczać 40% suchej masy dawki.
Opasanie młodego rosnącego bydła można również prowadzić w oparciu o dawki pełnoskładnikowe (TMR) skarmiane ad libitum, zawierające jednak nie więcej niż 40% pasz treściwych w przeliczeniu na suchą masę. Następuje wtedy samoregulacja pobierania paszy przez zwierzęta, co powoduje większe pobranie suchej masy, a tym samym i składników pokarmowych. Aby zapewnić maksymalne wykorzystanie składników pokarmowych przez mikroorganizmy żwacza oraz w przemianach tkankowych zwierzęcia, takie dawki należy bilansować w ten sposób, aby zawierały białko i węglowodany o podobnym tempie rozkładu w żwaczu.
Andrzej Rutkowski
