W stadach hodowlanych powszechnie stosuje się dokarmianie cieląt paszą treściwą. Dobrymi komponentami samodzielnie sporządzonej mieszanki treściwej są: śruta kukurydziana – 60%, gnieciony owies – 30%, śruta sojowa – 10%. Poziom dokarmiania zależy oczywiście od typu zwierzęcia (odsadki, odsadki odchowane, buhajki opasowe) czy też kierunku opasu (masa zwierzęcia, metoda opasu, termin uboju). Najlepsze efekty daje dokarmianie cieląt, jeżeli połączone jest z odpowiednio zaplanowanym wypasem pastwiskowym. Szczególnego znaczenia nabiera dokarmianie w okresie, gdy występuje suche lato i jest za mało porostu pastwiskowego dla krów, jak i dla cieląt. Dla zapewnienia prawidłowego rozwoju cielętom starszym, pijącym mało mleka, należy podawać mieszanki mineralno-witaminowe o zawartości wapnia do fosforu 2,5:1.
W USA przeprowadzono badania nad dokarmianiem cieląt rasy hereford. Okazało się, że na zwiększenie masy ciała odsadka o 1 kg zużywa się 3–3,5 kg paszy treściwej w zależności od kondycji cieląt. Im gorsza kondycja, tym lepsza efektywność dokarmiania powodująca zwiększenie masy ciała odsadków o 15–30 kg.
Dla zapewnienia prawidłowego rozwoju i zdrowia cieląt warto pamiętać o szczepieniach profilaktycznych i to nie tylko samych osesków. Często hodowcy stosują dwukrotne szczepienie krów i jałowic cielnych, zabezpieczających je przed chorobami układu pokarmowego. Cielęta szczepi się profilaktycznie przeciw schorzeniom układu oddechowego, jednak nigdy szczepionki w 100% nie uchronią osesków przed biegunkami.
