Data publikacji 27.01.2020r.
Pozostało 0% artykułu.
Więcej przeczytasz dzięki prenumeracie lub kupując dostęp.
Masz już prenumeratę lub dostęp?
Zaloguj się
Możesz już teraz kupić dostęp do wszystkich treści lub do wybranego artykułu
Kwestię reguluje art. 36 ust. 4 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Określa on, że jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt (burmistrz albo prezydent miasta) pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Jej wysokość nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości. Ustala się ją na dzień sprzedaży nieruchomości. Wzrost wartości nieruchomości stanowi różnica między wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po uchwaleniu lub zmianie planu miejscowego a jej wartością określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu, obowiązującego przed zmianą tego planu lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego uchwaleniem.
Opłata może być pobierana w terminie 5 lat od dnia, w którym plan miejscowy albo jego zmiana stały się obowiązujące. Jeśli dojdzie do sprzedaży gruntu o podwyższonej wartości, notariusz, w terminie 7 dni od dnia sporządzenia umowy notarialnej jest zobowiązany przesłać wójtowi (burmistrzowi albo prezydentowi miasta) wypis z tego aktu. Ten z kolei ustala opłatę, w drodze decyzji, bezzwłocznie po otrzymaniu wypisu z aktu notarialnego. Właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości, której wartość wzrosła w związku z uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego, może żądać ustalenia, w drodze decyzji, wysokości opłaty planistycznej (art. 37 ustawy) jeszcze przed jej zbyciem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 25 lipca 2019 r. (sygn. akt: II SA/Łd 152/19) orzekł, że jeśli zmiany przeznaczenia dotyczą części gruntu, wartość renty oblicza się wyłącznie dla tej części nieruchomości, która objęta jest zmianą wynikającą z postanowień planu. Uwzględnienie w jakikolwiek sposób wartości nieruchomości, której przeznaczenie nie zmieniło się po uchwaleniu planu, oznacza bezpodstawne obciążenie właściciela obowiązkiem uiszczenia opłaty nienależnej.
prof. UAM dr hab. Aneta Suchoń