Zwolnienie z podatku od nieruchomości

Według art. 7 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych zwalnia się od podatku od nieruchomości budynki gospodarcze lub ich części:

• służące działalności leśnej lub rybackiej,
• położone na gruntach gospodarstw rolnych, służące wyłącznie działalności rolniczej,
• zajęte na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej.

W praktyce jednak występują problemy z tymże zwolnieniem, o czym świadczy bogate orzecznictwo sądowe. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 września 2019 r. (sygn. akt: II FSK 3388/17) orzekł, że zwolnienie przewidziane w przepisie art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. b u.p.o.l. ma charakter przedmiotowy i dotyczy budynków gospodarczych lub ich części położonych na gruntach gospodarstw rolnych służących wyłącznie działalności rolniczej. Zwolnienie to nie obejmuje określonej kategorii podatników (rolników), lecz wiąże się z rodzajem działalności. Samo kryterium podmiotowe (posiadanie statusu rolnika) nie ma wiążącego prawnie znaczenia na gruncie tego uregulowania.

Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 11 lipca 2018 r. (sygn. akt: I SA/Gd 480/18) doszedł do wniosku, że sam sposób faktycznego wykorzystania budynku położonego na terenie nienależącym do gospodarstwa rolnego nie może mieć decydującego znaczenia dla skorzystania przez podatnika ze zwolnienia z art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. b u.p.o.l. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego w zakresie klasyfikacji gruntów i budynków, organ podatkowy jest związany zapisami wynikającymi z ewidencji gruntów i budynków. Zasadą jest, że to podatnik kwestionujący prawidłowość danych z ewidencji gruntów i budynków powinien wszcząć procedurę ich zmiany w organie prowadzącym ewidencję, którym obecnie jest starosta.

Dopiero w przypadku uwzględnienia jego zastrzeżeń, na podstawie zmienionych danych z ewidencji, może wnosić o wzruszenie ostatecznych decyzji ustalających wysokość zobowiązań podatkowych.

prof. UAM dr hab. Aneta Suchoń