Jednak podawanie nawet najwyższej jakości preparatu mlekozastępczego nie przyniesie spodziewanych efektów, jeżeli okres odpajania będzie źle przeprowadzony. Przygotowanie pójła nie może odbywać się „na oko”, dlatego posiadanie wagi i miarki do dokładnego odmierzania proszku i wody to jedna z zasad prawidłowego odpajania. Każdy preparat ma konkretną procedurę rozpuszczania proszku preparatu, której przestrzeganie przynieść ma jak najlepsze efekty odchowu. Okazuje się jednak, że błędy popełniane są często już na samym początku, czyli na etapie przygotowywania pójła, poprzez nieprzywiązywanie należytej uwagi do jego koncentracji. A powinna być ona być dokładnie taka, jaką zaleca producent (najczęściej od 120 do 150 g w litrze wody).
Najlepszym sposobem prawidłowego przygotowania pójła ze 150 g proszku jest odmierzenie 1/2 litra wody, a następnie wsypanie do niej proszku, dokładne wymieszanie przez około 10– 15 minut, a następnie dopełnienie wody do jednego litra – najczęściej o temperaturze 45°C, co sprawi, iż temperatura pójła w momencie jego podawania wynosić będzie około 40° C. Takie postępowanie powoduje, że w 1 litrze pójła uzyskamy 15% suchej masy. Gdy 150 g proszku dodamy bezpośrednio do jednego litra wody, uzyskamy wówczas nieco więcej niż 1 litr pójła, ale ze zmniejszoną zawartością suchej masy do poziomu około 13%. Oznacza to, że każdego dnia, w czasie kilku odpojów, cielę dostanie o 1/3 preparatu mlekozastępczego mniej niż wynosi jego zapotrzebowanie bytowe oraz zapotrzebowanie gwarantujące dobre przyrosty. Zapotrzebowanie to wynosi zwykle około 450 g preparatu dziennie.
Badania dowiodły, że cielęta nie lubią, jak ich żywienie nie jest powtarzalne. Duże znaczenie mają stałe pory żywienia oraz podawanie pójła w ściśle określonej ilości. Zmiany w zawartości preparatu w kolejnych odpasach przyczyniają się bowiem się do mniejszych przyrostów, biegunek oraz zmniejszonego pobrania starteru.
Poprawność wykonania pójła można sprawdzić za pomocą refraktometru. To proste urządzenie wykonuje szybki i precyzyjny pomiar zawartości suchej masy w preparacie mlekozastępczym.
Mając na względzie okres zimowy, trzeba wiedzieć, że preparaty skarmiane w tym okresie powinny zawierać nieco więcej tłuszczu, który jest ważnym źródłem energii. Niedobór energii – szczególnie w pierwszych dniach życia cielęcia – bardzo często jest przyczyną wzrostu zachorowalności na choroby układu oddechowego. Z kolei nadmiar tłuszczu powoduje ograniczenie w pobraniu startera oraz wydłuża okres pojenia preparatem.
Beata Dąbrowska
