Nasz starszy syn jest od 2 lat żonaty, nie ma jeszcze dzieci. Prowadzi gospodarstwo, które mu przekazaliśmy. Synowa pracuje jako nauczycielka i nie dokłada się do kosztów utrzymania. Twierdzi, że nie musi się z synem dzielić swoimi zarobkami, wystarczy, że sprząta i gotuje. W gospodarstwie nie pomaga. Czy synowa ma rację?
Synowa myli się w tej sprawie. Zgodnie z art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swoich sił oraz swoich możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym. Z tym że praca we wspólnym gospodarstwie, jeżeli małżonek osiąga wynagrodzenie za pracę albo inne należności, nie oznacza, że nie ma on obowiązku przeznaczenia uzyskanych środków na potrzeby rodziny.
Artykuł 28 § 1 k.r.o. przewiduje, że jeśli jeden z małżonków pozostających we wspólnym pożyciu nie spełnia ciążącego na nim obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny, sąd może nakazać, ażeby wynagrodzenie za pracę przypadające temu małżonkowi w całości lub w części wypłacać do rąk drugiego małżonka. Małżonek może dochodzić zaspokajania potrzeb na zasadzie art. 27 k.r.o. zarówno wtedy, gdy rodzinę tworzą małżonkowie i dzieci, jak i wtedy, gdy w rodzinie nie ma dzieci. Rozstrzygnięcie o zaspokajaniu potrzeb rodziny następuje przez nakazanie wypłacania wynagrodzenia za pracę, które obejmuje zarówno płacę zasadniczą, jak i wszelkie dodatki, dopłaty i ekwiwalenty pieniężne, oraz rent, emerytur, a także wszelkich stałych i powtarzających się świadczeń albo innych należności.
Syn może więc złożyć do sądu wniosek o nakazanie wypłaty części wynagrodzenia żony do jego rąk. Właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd rejonowy (wydział rodzinny i nieletnich) w miejscu jego zamieszkania
