Warto wiedzieć, że niektóre gatunki miodówek są wektorami chorobotwórczych wirusów roślinnych, a to bywa groźniejsze od samych szkód wyrządzonych przez dane szkodniki. Ważne również jest to, że ślina wydzielana przez larwy, bywa toksyczna dla tkanek roślinnych i może prowadzić do ich zamierania.

Miodówka jabłoniowa

jest najliczniejszym gatunkiem spośród miodówek. To grupa owadów spokrewnionych z mszycami. Szkodnik najczęściej żeruje na jabłoniach, bywa również na gruszach i jarzębinie. Zimuje w stadium jaj, które można zlokalizować u nasady krótkopędów i pąków, wzdłuż pofałdowań i ułożone są jedno za drugim w sznureczku. Jaja o długości ok. 0,4 mm mają owalny kształt, są kremowe lub pomarańczowe a na ich krańcach znajdują się nitkowate wyrostki, za pomocą których przymocowane są do podłoża. W połowie kwietnia z jaj wykluwają się płaskie larwy w kolorze zielonkawym z czerwonymi oczami. Wylęgnięte larwy wchodzą pod łuski pąków i rozpoczynają żerowanie, wydzielając jednocześnie lepką maź białawych odchodów w postaci kropli. Larwy miodówki przechodzą 5 stadiów rozwojowych, zwiększając za każdym razem swoje rozmiary. W maju pojawiają się drobne o długości ok. 3 mm, jasnozielone o dachówkowato ułożonych skrzydłach, owady dorosłe, które rozpoczynają żer na spodniej stronie liści. We wrześniu do listopada samica zaczyna składać jaja nawet do 200 szt. w przypadku zmasowanego występowania szkodnika, straty w owocowaniu mogą dochodzić nawet do 70% z powodu zasychania pąków. Wydzielana lepka substancja jest pożywką dla rozwoju grzybów sadzakowych. Przed rozpoczęciem wegetacji należy za pomocą lupy sprawdzić po 1 3-letniej gałęzi z losowo pobranych drzew w celu stwierdzenia wystąpienia szkodnika.

Miodówka jabłoniowa letnia

to kolejny szkodnik z tego gatunku. Jest mniej inwazyjny bo w mniejszym stopniu zasiedla sady jabłoniowe i nie stwarza dużego zagrożenia. W tym przypadku formą zimującą są owady dorosłe. Mają ok. 3 mm długości, w okresie wiosennym są zielonożółte, z czasem zmieniają barwę na różowo brązową. Formy zimujące ukrywają się w załamaniach kory na pniach. Wiosną samice miodówki rozpoczynają składanie jaj na rozwijających się liściach, ich ogonkach i blaszkach. Pod koniec kwietnia z jaj wylęgają się larwy. Larwy, podobnie jak w przypadku miodówki jabłoniowej, wydalają rosę miodową, na których mogą rozwijać się grzyby sadzakowe. W drugiej połowie lata osiągają stadium owada dorosłego i szukają bezpiecznego miejsca na przezimowanie. W roku ma jedno pokolenie.

Miodówka jabłoniowa ceglasta

to również szkodnik występujący w sadach jabłoniowych i to dość powszechnie na terenie całego kraju. Formą zimującą tego szkodnika jest postać dorosła. Jest to owad, który w sierpniu, wrześniu migruje na różne zimozielone gatunki drzew i tam też pozostaje do końca zimy. Migracja powrotna na jabłonie następuje w marcu – kwietniu, w zależności od pogody. Samice rozpoczynają składać żółtopomarańczowe jaja w grupach po kilkanaście szt. z jaj wylęgają się płaskie larwy, które przechodzą 5 stadiów rozwojowych, a po upływie 6 tygodni osiągają postać dorosłą. Żerując na liściach owady wytwarzają woskowe nici oraz spadź. Do określenia czy występują na drzewach wskaźnikiem mogą być wędrujące po pniach mrówki, które korzystają ze spadziowego pokarmu. Same miodówki jako takie nie stanowią dużego zagrożenia, lecz zagrożeniem są choroby grzybowe, którym odchody miodówek sprzyjają. Ten gatunek miodówki rozpoczynamy zwalczać najwcześniej tzn. w lutym lub marcu, przy sprzyjającej pogodzie.

Miodówka jabłoniowa drobna

również jest szkodnikiem występującym w sadach jabłoniowych, która bardzo przypomina miodówkę jabłoniową. Ten gatunek opanował całą Europę, w tym Polskę. Formą zimującą szkodnika są złoża jaj, z których w okresie pękania pąków wylęgają się larwy. Po upływie ok. miesiąca larwy osiągają postać dorosłą. Wiosną i latem owady są jasnozielone o długości ciała samicy do 4 mm, samców do 3,5 mm, na głowie widoczne są mleczne wypukłe oczy. Z czasem miodówka zmienia barwę z jasnozielonej na orzechowo brązową. Jesienią samice rozpoczynają składanie jaj pojedynczo u nasady pędów.
Do stwierdzenia bytności miodówek stosujemy żółte tablice lepowe lub płachty entomologiczne, na które strząsamy ew. szkodniki bytujące na gałęziach. Do zwalczania stosujemy preparaty olejowe na bazie oleju rydzowego, olejku pomarańczowego z dodatkiem mydła potasowego. Skutecznie ich populację ograniczają muchówki bzygowate, złotooki, skorki, a także… mrozy.​

Małgorzata Wyrzykowska