Najbardziej popularnym dodatkiem jest kwaśny węglan sodu. Jego skuteczność jest jednak ograniczona ze względu na bardzo burzliwą reakcję w żwaczu, dzięki której szybko podwyższamy pH treści żwaczowej, lecz na krótko. Dawka na sztukę dziennie nie powinna przekraczać 200 g. Nie powinniśmy stosować kwaśnego węglanu sodu w grupie krów na 3 tyg. przed wycieleniem, ze względu na podwyższenie ryzyka zalegań poporodowych. Często stosowanym dodatkiem jest również tlenek magnezu, ale jego właściwości buforujące są bardzo słabe.
Nowocześniejszym dodatkiem buforującym jest preparat z alg morskich, którego dawkowanie wynosi od 50 do 80 g dziennie na sztukę. Dodatek ten ma wysokie zdolności buforujące i co ważne, działa długo w środowisku żwacza. W przeciwieństwie do kwaśnego węglanu sodu, możemy go stosować w grupie krów zasuszonych na 3 tyg. przed wycieleniem.
Szczególnie zalecanymi dodatkami są drożdże paszowe Saccharomyces cerevisiae i ich metabolity, które obowiązkowo powinny znaleźć się w dawkach krów wysokowydajnych. Ich dodatek sprzyja szybkiemu namnażaniu się bakterii w żwaczu, zwiększając ilość produkowanego białka mikrobiologicznego. Poza tym drożdże te obniżają ilość tlenu, tworząc sprzyjające środowisko dla rozwoju bakterii celulolitycznych oraz bakterii redukujących ilość kwasu mlekowego. Przy wyższym pobraniu i lepszym wykorzystaniu włókna w paszy, możemy spodziewać się wyższej wydajności.
