Uciążliwymi szkodnikami w uprawach sadowniczych są tarczniki i miseczniki, a jest ich wiele gatunków. Nie wszystkie stanowią zagrożenie w naszym kraju, więc ograniczymy się tylko do tych sprawiających największe problemy.

Skorupiak jabłoniowy

to najczęściej występujący tarcznik w naszych sadach na jabłoniach, gruszach, wiśniach, a także porzeczkach i agreście. W przypadku licznego wystąpienia larw i dorosłych osobników, które odżywiają się sokami roślin, następuje zahamowanie rozwoju zaatakowanych roślin. Pędy ulegają deformacjom, czasem dochodzi do ich zasychania. Larwy po wkłuciu się w organ rośliny wstrzykują toksyczną substancję, powodującą zniszczenie komórek wokół kłujki. Żerowanie skorupiaka powoduje ograniczenie zawiązywania pąków kwiatowych i liściowych oraz zwiększa podatność na infekcje i atak innych szkodników m.in. korników, prowadząc do zamierania. Postacią zimującą są biało kremowe jaja o długości ok. 1 milimetra ukryte pod tarczką samicy. Wiosną, po kwitnieniu jabłoni, z jaj wylęgają się larwy, które wychodzą spod tarczek i szukają w pobliżu tarczki miejsca żerowania. Po kilku dniach larwa pokrywa się jasną tarczką, która zbudowana jest z poprzeplatanych nici. Po upływie ok. 7 tygodni pojawiają się pierwsze osobniki dorosłe, które przez półtora do 2 miesięcy składają do 100 jaj, ściśle jedno obok drugiego. Dorosła samica ukryta jest pod szarobrązową tarczką wyglądającą jak powiększony przecinek. Po złożeniu jaj samica zamiera. Jeśli zeskrobiemy tarczkę z powierzchni pędu, to znajdujące się pod nią jaja wysypią się niczym proszek.

Tarcznik niszczyciel

jest jednym z najgroźniejszych gatunków tarczników zasiedlających drzewa i krzewy owocowe. Podobnie jak w przypadku skorupiaka wbija kłujkę w organ rośliny a wokół miejsca wbicia powstaje bordowa obwódka, którą można niekiedy pomylić z obwódką spowodowaną wbiciem kłujki przez tarcznika ostrygowca. Tarcznik ostrygowiec występuje na wielu drzewach liściastych, w tym owocowych. Jego tarczki są okrągłe, wypukłe, o średnicy ok. 2 mm. W przypadku masowego wystąpienia tarczki mogą na siebie nachodzić. W skrajnych przypadkach ostrygowiec może doprowadzić do zamierania całego drzewa. Jest jeszcze tarcznik gruszowiec, który mimo tej nazwy żeruje również na jabłoniach, czereśniach, śliwach i gruszach. Zimującym stadium są ukryte pod tarczką larwy. Tarcznik południowiec podobny jest do gruszowca, lecz jego stadium zimującym są zapłodnione samice.

Misecznik śliwowy

jest gatunkiem, którego wzrost populacji w ostatnich latach jest mocno zauważalny. Szkodnik ten zasiedla śliwy, jak i jabłonie. Jest to jednak gatunek polifagiczny (wielożerny), co czyni go szkodliwym różnych gatunków drzew i krzewów. Formą zimującą są larwy, które usadowione znajdziemy od strony południowej, na dolnej powierzchni pędów. W połowie kwietnia następuje różnicowanie płciowe a po linieniu dochodzi do bardzo szybkiego rozwoju i wzrostu larw samiczych. Po ok. miesiącu ich wielkość wzrasta 20-krotnie. Od końca maja samice rozpoczynają składać jaja a na grzbiecie tworzy się gruby i twardy płaszcz skórny. W połowie czerwca wylęgają się larwy, które żerują na liściach wysysając soki. W sierpniu i wrześniu przechodzą drugi etap rozwoju a pod koniec września szukają miejsca na zimowlę. Wiosną larwy przechodzą na pędy, wbijają kłujkę w miękkie drewno i wysysają soki wstrzykując ślinę powodującą zamieranie łyka. Miseczniki wydzielają duże ilości spadzi, na której pojawiają się grzyby sadzakowe ograniczające asymilację.
W celu ograniczenia szkodników w okresie wczesnowiosennym warto pryskać rośliny preparatami na bazie oleju rydzowego lub parafinowego, który zalepi ciało tarczników i miseczników odcinając im dopływ tlenu. Innym sposobem na ograniczenie populacji jest oprysk preparatem z tytoniu wg recepty: na litr preparatu zalewamy wodą tytoń z 10 papierosów, po 10 godz. gotujemy przez 30 minut, studzimy, przecedzamy i rozcieńczamy 1:4). Skuteczny jest także wyciąg ze skrzypu. W ograniczaniu populacji dużą rolę odgrywają pasożytnicze błonkówki i ptraki (np. sikory).

Małgorzata Wyrzykowska