Makuch rzepakowy powstaje w wyniku tłoczenia (na zimno) oleju z nasion rzepaku o różnej wielkości i sile zgniotu, dlatego ma zróżnicowaną zawartość oleju, który to jest składnikiem energetycznym makuchu. Zawartość energii metabolicznej w makuchu jest wyższa niż w śrucie rzepakowej, jednak zawartość białka jest już niższa. Zawartość białka ściśle związana jest z zawartością tłuszczu i waha się w granicach od 30 do 34% (300–340 g/kg). Zawartość tłuszczów wynosi 9–13%, a zawartość włókna – 9–12%. Im więcej jest tłuszczu, który tak bardzo lubią krowy, tym mniej jest białka ogólnego.Wprowadzenie do dawki pokarmowej makuchu rzepakowego, który charakteryzuje się wysoką zawartością białka i dobrze zbilansowanym składem aminokwasowym może być z powodzeniem traktowany jako zamiennik poekstrakcyjnej śruty sojowej dla bydła. Żywieniowcy sugerują, że 1% śruty sojowej poekstrakcyjnej może zastąpić 1,5% makuchu rzepakowego. W żywieniu bydła makuch można wykorzystać jako komponent mieszanek paszowych, składnik TMR-u oraz jako dodatek do śrut i otrąb zbożowych w samodzielnie wykonywanych w gospodarstwach mieszankach o uproszczonym składzie.
Dopuszczalna ilość makuchu rzepakowego dla krów mlecznych wynosi od 1 do 3 kg na dobę, zależnie od wydajności mlecznej. Przy wydajności 15 kg mleka będzie to 1 kg na dobę, ale już przy mleczności 35 kg mleka można podawać prawie 3 kg makuchu na dobę. Poekstrakcyjna śruta i makuch rzepakowy w żywieniu krów mlecznych, do wydajności 20–25 kg mleka/dobę, są pełnowartościowym substytutem śruty sojowej. Przy wydajności powyżej 25 kg zwiększa się zapotrzebowanie krów na aminokwasy i należy pamiętać, by zapotrzebowanie to pokryć.
