Krok pierwszy – ustawienie zgarniaczy

Siewnik Delta ma 4 lub 6 sekcji wysiewających. Każda zbudowana jest ze zbiornika o pojemności 54 litrów, z którego nasiona spadają do wnętrza komory nasiennej, w obrębie której obraca się tarcza wysiewająca. Mierzy ona 230 mm średnicy i na obwodzie posiada 30 otworów po 5 mm każdy. Podciśnienie wytworzone przez wentylator sprawia, że nasiona są przyssane do otworków tarczy, natomiast system zrzutowy powoduje zrzucanie nasion z tarczy, które swobodnie spadają na dno bruzdy. Tarcza wysiewająca w górnej części komory nasiennej posiada dwa zgarniacze działające, gdy do otworu tarczy przyssane zostało więcej niż jedno nasiono. I to właśnie od ustawienia zgarniaczy za pomocą dwóch dźwigni warto rozpocząć regulację siewnika pamiętając, że taka regulacja powinna być wykonywana dla każdej odmiany kukurydzy. W tym ustawieniu chodzi o to, aby jedno ziarno znajdowało się na jednym otworze tarczy wysiewającej. Sprawdzenie ustawienia przeprowadza się wykonując próbę polegającą na obracaniu kołem jezdnym przy uniesionym siewniku i włączonym napędzie wentylatora.

Krok drugi – głębokość siewu

To jedna z kluczowych regulacji, wszak umieszczenie nasion zbyt głęboko spowoduje opóźnienie wschodów, natomiast zbyt płytki siew może być przyczyną braku podsiąkania i problemów z kiełkowaniem. W siewniku Delta regulacja głębokości polega na ustawieniu koła dogniatającego o szerokości 165 mm. Są to koła ogumowane, których ustawienie względem redlicy zmienia się korbą, bazując na zamieszczonej skali. Ocenę ustawionej głębokości siewu należy wykonać na polu po przejechaniu kilkudziesięciu metrów siewnikiem. W tym celu trzeba odsłonić nasiona przykryte glebą, mierząc ich położenie względem powierzchni pola. Zakres regulacji wynosi do 10 cm, ale w praktyce na glebach lekkich (suchych i piaszczystych) nasiona powinny być umieszczane na głębokości ok. 5–6 cm, zaś na glebach ciężkich, gliniastych siew powinien być spłycony do ok. 3–4 cm.

Krok trzeci – odległość nasion w rzędzie

Każda z odmian kukurydzy posiada właściwą dla siebie obsadę podawaną przez producenta nasion. Na podstawie tych informacji ustala się odległości między nasionami w rzędzie. Bazując na danych zawartych w tabeli umieszczonej na siewniku lub znajdujących się w instrukcji obsługi, należy dobrać odpowiednie przełożenie
w skrzyni przekładniowej siewnika. Aby przekonać się, czy ustawienia zostały przeprowadzone prawidłowo trzeba wykonać próbny wysiew na polu. Po przejechaniu kilkunastu metrów należy zmierzyć odległość między pierwszym a jedenastym ziarniakiem. Otrzymaną wartość należy podzielić na 10. Gdy wynik nie zgadza się z zakładanym, należy sprawdzić nastawy i porównać z zaleceniami w instrukcji obsługi oraz dokonać korekty w skrzyni przekładniowej.

Krok czwarty – ustawienie redlic nawozowych

Podsiewacz do nawozów to w siewnikach punktowych standard. Również Delta takowe wyposażenie posiada. W standardzie schodziła z dwoma metalowymi, lakierowanymi zbiornikami o pojemności po 200 litrów każdy (model 4-rzędowy) lub jednym 850-litrowym (model 6-rzędowy). Opcję stanowiły pojedyncze zbiorniki wykonane z blachy nierdzewnej o pojemności 750 lub 850 litrów. Przyjęło się, że nawóz przy siewie kukurydzy umieszczany jest ok. 5 cm obok i ok. 5 cm poniżej rozmieszczanych w glebie nasion. Zbyt bliskie podanie mogłoby bowiem spowodować uszkodzenia roślin. Stąd też przed próbą polową należy skorygować ustawienie redlic nawozowych. W prezentowanej maszynie nawóz wprowadzany jest do gleby redlicami talerzowymi o średnicy 300 mm zamocowanymi na sprężynie. Aby zmienić ich położenie należy poluzować nakrętki kontrujące oraz śruby, po czym można już przestawić sprężynę na wybraną głębokość.

Krok piąty – dawka nawozu i próba kręcona

Podobnie jak obsadę nasion, tak i dawkę nawozu reguluje się ustawieniem przełożenia łańcuchów na odpowiednie koła łańcuchowe przekładni. Skąd wiadomo, na które przełożyć łańcuch? Z tabeli znajdującej się w instrukcji obsługi bądź umieszczonej na zbiorniku nawozowym maszyny. Wystarczy tylko znaleźć na niej wartość odpowiadającą planowanej ilości wysiewanego nawozu i można oczytać, na które koła zębate od napędu i podsiewacza założyć łańcuch. Aby sprawdzić, czy ustawiona ilość wysiewu nawozu będzie odpowiadała rzeczywistej ilości granulek wysiewanych podczas pracy na polu, należy wykonać wysiew próbny, czyli przeprowadzić tzw. próbę kręconą. W tym celu należy odłączyć przewód od jednego z aparatów wysiewających i umieścić pod nim pojemnik, do którego będzie zbierał się nawóz. Próba kręcona polega na zebraniu nawozu, który wydostałby się przez sekcję po przejechaniu odcinka 100 metrów. Aby otrzymać taki dystans, można wykonać odpowiednią liczbę obrotów kołem jezdnym. Następnie należy zważyć nawóz, który zebrał się w pojemniku i porównać otrzymany wynik z wartością zamieszczoną w dołączonej do siewnika tabeli.

Krok szósty – ustawienie znaczników

Podczas pracy siewnika przednie koło ciągnika powinno poruszać się śladem utworzonym przez znacznik. Sytuacja jest ułatwiona, jeżeli korzystamy z ciągnika, który współpracował wcześniej z tym siewnikiem. Jeżeli podczepiamy siewnik po raz pierwszy do danego traktora, to długość znacznika trzeba wyregulować. Najpierw trzeba zmierzyć rozstaw kół ciągnika, a następnie obliczyć długość ze wzoru x=[m•(i+1)-l]/2, gdzie m – szerokość międzyrzędzi (m), i – liczna sekcji, l – rozstaw kół przednich ciągnika (m). Przykładowo: musimy ustawić znacznik do siewnika 6-rzędowego wysiewającego kukurydzę (szerokość międzyrzędzi 0,75 m) współpracującego z traktorem, którego rozstaw przednich kół wynosi 1,35 m. To po podstawieniu danych do wzoru, otrzymamy wynik 1,95 m.

Przemysław Staniszewski