Pod uprawę śliwy nadają się stanowiska gliniaste lub piaszczysto-gliniaste, ale najlepsze są czarnoziemy mady, lessy. Nie poleca się uprawy na glebach lekkich, piaszczystych. Śliwy preferują środowisko o odczynie pH 5,5–6,5 i jeżeli dysponujemy glebą o zbyt dużej kwasowości, należy ją zwapnować. Drzewa sadzimy na stanowiskach słonecznych, gdzie nie będą się tworzyły zastoiska mrozowe, gdyż w takich miejscach często dochodzi do przemarzania kwiatów, które pojawiają się stosunkowo wcześnie.

Warto mieć w sadzie

śliwki wcześnie owocujące, gdyż wypełnią lukę powstałą po zakończeniu zbiorów truskawek i czereśni zanim dojrzewać zaczną jabłka i gruszki. Nasze oczekiwania spełnią następujące odmiany: Cacanska Rana, Diana, Emper, Katinka, Fryga, Ruth Gerstetter, Herman, Cacanska Lepotica, Silvia, Opal. Cacanska Rana jest odmianą dość późno wchodzącą w owocowanie, początkowo owocuje słabo, starsze egzemplarze owocują już średnio obficie, corocznie. Jest częściowo samopylna, ale wskazane jest sąsiedztwo np. odmiany Stanley czy Rutch Gerstetter. Drzewo tworzy luźną, rozłożystą koronę z konarami wzniesionymi ku górze. Na choroby i szkodniki wykazuje średnią podatność, w tym odporna na szarkę, kwiaty mogą być uszkadzane przez przymrozki. Owoce Cacanskiej Rany są różowofioletowe z intensywnym jasnoniebieskim nalotem. Mają jajowaty kształt, miąższ aromatyczny, zwarty, żółtozielony a w pełni dojrzały barwy pomarańczowej. Diana tworzy koronę wyniosłą o wzniesionych pędach. Siła wzrostu uzależniona jest od podkładki, na której została zaszczepiona. Owoce Diany są okrągłoowalne, wybarwione na granatowobordowo z obfitym jasnoniebieskim nalotem. Bardzo podobna z koloru i kształtu do Renklody Althany. Miąższ jest kremowożółty, zwarty, soczysty, pestka łatwo odchodzi od miąższu. W okres owocowania wchodzi dość wcześnie, nawet w drugim lub trzecim roku po posadzeniu, dając coroczny, lecz niezbyt obfity plon. Polska odmiana Emper tworzy drzewo silnie rosnące o koronie zbliżonej do kolumnowej. Śliwa rodzi owoce średniej wielkości o dość grubej skórce pokrytej ciemnofioletowym rumieńcem z szarym nalotem. Miąższ jest soczysty, zwarty, jędrny i smaczny. Pestka dobrze odchodzi od miąższu co jest dodatkowym atutem. Drzewa odporne na raka, lecz wrażliwe na szarkę. Odmiana samopylna więc nie potrzebuje zapylacza. Katinka tworzy kulistą, dość luźną koronę. W okres owocowania wchodzi wcześnie rodząc obficie i corocznie. Jej owoce są niezbyt duże, lecz bardzo smaczne. Kształtem przypomina Węgierkę. Skórkę ma bordowoniebieską a w pełni dojrzała granatową. Miąższ jest zwarty, pomarańczowożółty, słodki. Pestka łatwo oddziela się od miąższu. Odmiana mało podatna na choroby i tolerancyjna na szarkę.

Ciekawą i chętnie sadzoną

odmianą jest Fryga, która wykazuje dużą odporność na choroby i szkodniki dzięki czemu nie wymaga dużej ochrony. Drzewo rośnie średnio silnie, tworzy średnią koronę o średnim zagęszczeniu. W okres owocowania wchodzi wcześnie, bo już w drugim, trzecim roku po posadzeniu. Odmiana obcopylna, więc wymaga zapylacza. Owoce są średniej wielkości, o jasnożółtej skórce pokrytej pomarańczowym lub różowofioletowym rumieńcem obejmującym całą powierzchnię. Pod skórką ukryty jest miękki, średnio soczysty, słodki o korzennym aromacie miąższ, który łatwo odchodzi od pestki. Ruth Gerstetter jest bardzo podatna na choroby kory i drewna, tolerancyjna na szarkę, mało odporna na mróz. Tworzy średnio zagęszczoną koronę o nieregularnym kształcie. Owoce pokryte są bordowofioletową skórką z niezbyt dużym niebieskim nalotem. Miąższ jest zielonkawożółty, słodki, smaczny, lecz mało aromatyczny. Łatwo oddziela się od pestki, owoce w czasie deszczu mają tendencję do pękania. Herman jest odmianą wcześnie wchodzącą w okres owocowania, czyli w 2–3 roku po posadzeniu. Jest mało podatna na choroby, w tym na szarkę. Drzewo tworzy koronę kulistą, dość luźną. Owoce są średniej wielkości, owalne, o skórce w kolorze bordowofioletowym, pokrytej woskowym fioletowo niebieskim nalotem. Miąższ Hermana jest żółty, smaczny, lekko kwaśny, łatwo oddziela się od pestki. Cacanska Lepotica owocuje corocznie i obficie. Odmiana samopylna, jest dobrym zapylaczem dla innych odmian. Drzewo rośnie średnio silnie, tworzy zwartą koronę. Rodzi owoce średniej wielkości, o ciemnogranatowej skórce z bardzo intensywnym jasnoniebieskim nalotem. Miąższ jest zwarty, zielonożółty, soczysty, dość smaczny. Silvia owocuje rokrocznie i obficie. Tolerancyjna na szarkę. Tworzy wyniosłą koronę z licznymi krótkopędami. W okres owocowania wchodzi w drugim roku po posadzeniu. Rodzi owoce duże, podobne do Renklody Althany o ciemnofioletowej skórce z jasnym nalotem. Miąższ żółtozielony, soczysty, bardzo smaczny, łatwo odchodzi od pestki. Opal tworzy rozłożystą, zagęszczoną koronę. Drzewo rośnie dość silnie. W okres owocowania wchodzi w drugim, trzecim roku po posadzeniu. Rodzi smaczne duże owoce o cienkiej, żółtej skórce pokrytej jasnym nalotem. Miąższ jest żółtozielonkawy, bardzo smaczny, łatwo oddzielający się od pestki, lekko aromatyczny. Odmiana jest samopylna, mało wrażliwa na szarkę i inne choroby śliw.

Małgorzata Wyrzykowska