Jagoda kamczacka należy do roślin długowiecznych, dożywa bowiem 35 lat corocznie owocując. Nie straszne są jej mrozy, wytrzyma spadki temperatur do minus 45ºC. W sprzyjających warunkach szybko przyrasta tworząc corocznie półmetrowe przyrosty. Suchodrzew tworzy płytki, ale szeroko rozpięty do 80 cm system korzeniowy. Już w marcu roślina pokrywa się gęsto kremowymi kwiatami o długości ok. 1,5 cm. Pod koniec maja w miejscu kwiatów tworzą się granatowe owoce o cylindrycznym kształcie pokryte woskowym nalotem, osiągające do 3 cm długości oraz 1 cm szerokości, w smaku przypominające leśne jagody. Są to najwcześniejsze owoce, dojrzewają jeszcze przed pierwszymi truskawkami.
r e k l a m a
Pod uprawę należy
wybierać miejsce ciepłe i osłonięte. Nie można sadzić krzewów zbyt ciasno, bo odbija się to na jakości owoców, które będą cierpkie i niesmaczne. Pamiętać należy, że jagodę sadzimy parami, ponieważ jest rośliną obcopylną, to wpłynie na lepsze owocowanie i smak. Ten ładny krzew, choćby z uwagi na zabarwienie młodych pędów i przylistków, nie jest wymagający co do podłoża. Prawidłowo rośnie i się rozwija w każdej glebie i na każdym stanowisku. Nie toleruje jednak gleb ciężkich, podmokłych, gliniastych, bo to podłoże często prowadzi do gnicia systemu korzeniowego. Dla dobrego i obfitego owocowania warto przeznaczyć podłoże żyzne, przepuszczalne, bogate w składniki mineralne, o odczynie lekko kwaśnym o pH 5,5–6,0. Jeśli nie dysponujemy lekko kwaśnym stanowiskiem można je zakwasić odpowiednimi nawozami naturalnymi. Ciężką glebę natomiast można rozluźnić stosując kompost, piasek czy korę i zagęścić torfem.
Rośliny sadzi się
jesienią lub wiosną, ale że sprzedawane są w pojemnikach można sadzić w dowolnym terminie. Przez pierwsze 5–6 lat uprawy krzew nie wymaga naszej ingerencji, sam się zagęszcza w sposób naturalny. Jedynie usuwa się pędy chore, suche czy uszkodzone. Jagoda nie lubi mocnego cięcia dlatego w następnych latach usuwamy najstarsze pędy oraz nadmiar drobnych. Wokół roślin warto rozłożyć ściółkę np. z kory, która ograniczy parowanie, zmniejszy wzrost chwastów, usuwanie których jest problematyczne z uwagi na wspomniany płytki system korzeniowy. Raz na dwa lata stosujemy nawożenie naturalne w postaci kompostu lub przefermentowanego obornika. W okresie letnim nie wymaga specjalnego nawadniania, choć w lata o przedłużającej się suszy staje się to koniecznością. Susza prowadzi do przedwczesnego opadania owoców, czasem liści a w skrajnych przypadkach zaschnięciem całego krzewu.
r e k l a m a
Odmiany z rosyjskim rodowodem
dorastają do 1,5–2 m, mają delikatne pędy i liście i należą do nich: Dinnopłodna, Czelabinka, Czerniczka, Sinigłaska i Wołoszebnica. Za ich wadę można uznać szybkie opadanie owoców po dojrzeniu oraz smak z wyczuwalną lekką goryczką. Odmiany polskie natomiast charakteryzują się niższym wzrostem do 1,5 i bardziej rozłożystym pokrojem, natomiast liście i pędy pokryte są kutnerem. Polskie odmiany to: Atut, Wojtek, Warszawa i Duet. Ich owoce dojrzewają nieco później niż odmian rosyjskich, są większe, słodsze, pozbawione goryczki i dłużej utrzymują się na szypułkach.
