Nasiona tego wartościowego warzywa powinny trafić na rozsadnik najpóźniej do połowy sierpnia. Produkcja rozsady trwa dwa miesiące, więc na uprawę z rozsady jest już za późno i pozostaje nam wysiew nasion wprost na miejsce stałe.
Warzywo ma małe wymagania glebowe i nadaje się do uprawy na każdej glebie. Nie lubi jedynie stanowisk podmokłych, piaszczystych i kwaśnych. Najlepsze stanowisko jest po fasoli, marchwi, cebuli i sałacie. Nie należy uprawiać go po kapustnych. Nasiona wysiewamy w rzędy odległe co 30 cm i niezbyt gęsto, by rośliny miały wystarczająco dużo miejsca do właściwego wzrostu. Systematycznie przeprowadzamy zabiegi pielęgnacyjne, do których będzie należało odchwaszczanie oraz podlewanie. Po wzejściu siewki przerywamy, a wyrwane mogą posłużyć nam za materiał na rozsadę. Po wschodach podlewamy rośliny dwuprocentowym roztworem nawozu wieloskładnikowego, który jest dostępny w sklepach i centrach ogrodniczych. Jarmuż tworzy rozłożystą rozetę pięknie karbowanych liści i dlatego wymaga dużej rozstawy. Odległość w rzędzie zależy w dużej mierze od odmiany i terminu uprawy, średnio powinna wynosić 40 do 50 cm w rzędzie. Im później sadzimy bądź siejemy, tym odstępy powinny być mniejsze.
Sukces w uprawie jarmużu przede wszystkim zależy od szybkiego wzrostu, a ponieważ uprawia się go jako poplon, trafia przeważnie na złe warunki wilgotnościowe. Zaleca się podlewanie roślin systematycznie i dostarczanie około 20 l wody na 1 m2. Po każdym podlaniu należy glebę spulchnić, by uniknąć zahamowania wzrostu zaskorupieniem ziemi. Liście najlepiej zbierać po przemrożeniu – wówczas mają właściwy sobie smak. Jeśli temperatura nie spadnie poniżej –20°C, możemy przeciągnąć zbiór do lutego. Przy zbiorze roślin zimą ścinamy tylko rozetę liści, a łodygę pozostawiamy.
Wczesną wiosną z łodygi wybiją ponownie liście i jeszcze raz będziemy mogli zebrać to wartościowe warzywo. Do uprawy w naszych warunkach nadają się odmiany wysokie: Redbor F1 o fioletowozielonych liściach, Scarlet o mocno karbowanych czerwonofioletowych liściach. Do odmian średnio wysokich należą: Średniowysoki Zielony Kędzierzawy, osiągający 60 cm wysokości, o zielonych liściach, Refleks F1 o ciemnozielonych liściach, Arsis F1 o ciemnozielonych liściach, Winterbor F1 o ciemnozielonych, mocno karbowanych liściach. Odmianą niską jest Niski Zielony Kędzierzawy osiągający 20–30 cm wysokości. Może być zbierany spod śniegu.
Ważna jest także ochrona przed szkodnikami. Dokuczliwym szkodnikiem jarmużu jest bielinek kapustnik, któremu bardzo smakują liście i objada je w krótkim czasie, pozostawiając tylko łodygę. Jeżeli zauważymy złoża żółtych jaj ukrytych wśród kędzierzawych liści, koniecznie je niszczmy, nim wylęgną się bielinki. Profilaktycznie i owadobójczo możemy pryskać rośliny miksturą sody z wodą (0,5 łyżki na 1 l wody), wodą z mlekiem (1 : 1), a także wodą z solą (1 łyżka soli na 1 l wody).
Małgorzta Wyrzykowska
