Pomocą właśnie w takich okolicznościach mogą się okazać dodatki paszowe, które wpływają na zwiększenie syntezy glukozy w wątrobie i podwyższenie jej koncentracji w surowicy krwi. Najskuteczniejszym dodatkiem tego typu jest glikol propylenowy lub propionian wapnia. Glikol powinien być podawany w okresie zasuszenia od około 2 tygodni przed wycieleniem w dawce 100–150 g/dziennie, natomiast po wycieleniu przez co najmniej 3 tygodnie do 300 g dziennie.
Zarówno glikol propylenowy, jak i propionian wapnia to prekursory glukozy, które wpływają na zwiększenie syntezy glukozy w wątrobie i podwyższenie jej koncentracji w surowicy krwi. Oprócz wlewek dostępne są na rynku specjalne dodatki granulowane zawierające glikol propylenowy.
Szczególnie niebezpieczne jest zakwaszenie żwacza, obniżenie pH poniżej 6,0 wstrzymuje aktywność bakterii celulolitycznych, zmniejsza strawność pasz objętościowych oraz obniża zawartość tłuszczu w mleku. W stadach takich zwiększa się ryzyko wystąpienia chorób metabolicznych na czele z kwasicą. Typową substancją buforującą dodawaną do dawek pokarmowych krów wysoko wydajnych jest kwaśny węglan sodu, którego dawka powinna wynosić ok.1–1,5% suchej masy dawki, czyli od 200 do 350 g/ sztukę. Substancje buforujące należy podawać zwłaszcza krowom zagrożonym kwasicą, czyli przede wszystkim zwierzętom w pierwszym okresie laktacji, ponieważ wówczas w dawce pokarmowej znajduje się dużo łatwo fermentującej skrobi.
Wystąpieniu kwasicy zapobiegają również żywe kultury drożdży, które coraz częściej wchodzą w skład premiksów dla bydła. Podawane w ilości 6–20 g/sztukę zwiększają ilość bakterii celulolitycznych w żwaczu, a zatem również produkcję białka mikrobiologicznego oraz wykorzystanie węglowodanów strukturalnych i koncentrację tłuszczu w mleku.
