Mniej runi na pastwisku – konieczne dokarmianie

Zmniejszającą się wydajność pastwisk można zrekompensować poprzez zwiększenie powierzchni kwater lub poprzez skarmianie dobrej zielonki lub kiszonki z upraw polowych oraz podawanie 2–3 kg śruty zbożowej na sztukę dziennie. Owszem, skarmianie pasz treściwych podnosi koszty produkcji, jednak mniejsza od oczekiwanej masa ciała opasanych na pastwisku buhajków powoduje, że w okresie żywienia zimowego będziemy zmuszeni zadawać im kiszonkę z podwiędłych traw, która zawiera szybko rozkładalne w żwaczu białko oraz paszę treściwą.Głównym ziarnem stosowanym w mieszankach treściwych np. dla bydła opasanego jest jęczmień. Można skarmiać także ziarno pszenicy, pszenżyta, żyta, owsa i kukurydzy oraz produkty uboczne przemysłu rolno-spożywczego. Niedobory białka dobrze uzupełnią ześrutowane nasiona bobiku, łubinu czy też grochu oraz makuchy z nasion oleistych. Można też podawać kiszonkę GPS, czyli kiszonkę z całych roślin zbóż lub mieszanek zbożowo-motylkowych, zbożowo-strączkowych. Kiszonki te powinny zawierać 35–40% suchej masy. Zamiast śruty zbożowej można skarmiać rozdrobnione buraki pastewne czy ziemniaki. Dokarmiania paszami treściwymi podczas pastwiskowania powinno się unikać w systemie półintensywnym, gdyż włączanie ich do dawki odbywa się później – w czasie dopasania w oborze. Do dokarmiania bydła mięsnego na pastwisku możemy z powodzeniem stosować siano lub słomę, najlepiej z jęczmienia jarego. Pasze te zawierają spore ilości włókna kwaśno-detrgentowego (NDF), a szczególnie NDF fizycznie efektywnego – peNDF, które stymuluje funkcjonowanie żwacza. W suchej masie siana jest blisko 54% peNDF, a w słomie – 73. Dziennie zapotrzebowanie powinno wynosić 2–3 kg słomy na krowę. Stały dostęp do słomy daje zwierzętom poczucie sytości, wypełnienia, a tym samym zaspokojenia głodu fizycznego. Włókno zawarte w słomie spowalnia przemieszczanie się treści w żwaczu, co powoduje dłuższe jej zaleganie w przedżołądkach oraz stymuluje odruch przeżuwania. Najuboższa pod względem zawartości białka jest słoma żytnia i pszenna, nieco więcej białka zawiera słoma jęczmienna i owsiana. Należy jednak pamiętać, że słoma pszenna, żytnia i jęczmienna działają zatwardzająco, a słoma owsiana rozwalniająco, dlatego nie jest ona zalecana w okresie wypasu wiosennego. Strawność słomy nie jest jednak duża i wynosi 40–50%.

Beata Dąbrowska