Dla bydła najbardziej odpowiednią formą zakiszanego ziarna jest ziarno gniecione, ponieważ jest wolniej rozkładane w żwaczu, co powoduje, że duża część skrobi dostaje się do jelita cienkiego i tam zostaje strawiona. Przyczynia się to do lepszego wykorzystania energii przez zwierzęta. Dlatego też kiszonka z ziarna zalecana jest do skarmiania krów będących w czasie pierwszych czterech miesiącach laktacji. Nie należy jednak podawać tej paszy pod koniec laktacji, zwłaszcza krowom zasuszonym, ponieważ grozi to nadmiernym otłuszczeniem zwierząt.
Ze względu na ograniczony rozkład skrobi w żwaczu sama pasza nie zmniejsza drastycznie odczynu pH żwacza i właśnie dzięki temu zmniejsza się prawdopodobieństwo wystąpienia kwasicy metabolicznej. Krowa w szczycie laktacji może otrzymać w dawce dziennej 8–10 kg kiszonego ziarna kukurydzy. Energia zawarta w 1 kg takiej paszy wynosi około 0,85 JPM (jednostka paszowa produkcji mleka). Taka ilość pokrywa potrzeby produkcyjne prawie 2 litrów mleka krowiego o zawartości tłuszczu 4%. W kiszonym ziarnie kukurydzy wśród frakcji włókna przeważa neutralne włókno detergentowe (NDF), które ma bezpośredni wpływ na smakowitość tej paszy.
Oprócz stosunkowo kosztownego kiszenia ziarna kukurydzy w rękawie można też przeprowadzić jego konserwację w silosach betonowych lub pryzmach, ale wtedy straty zakiszanego materiału są większe. Przy kiszeniu w pryzmie lub silosie większego znaczenia nabiera wilgotność, gdyż zbyt wysoka zawartość suchej masy w ziarnie powoduje niewystarczające ugniecenie materiału, w skutek czego uniemożliwione jest uzyskanie warunków beztlenowych oraz następuje rozwój niepożądanych mikroorganizmów. Zaś nadmierna zawartość wody w ziarnie sprzyja zagrzewaniu się kiszonki oraz występowaniu pleśni.
W gospodarstwach, które nie uprawiają kukurydzy na ziarno coraz częściej można spotkać, pochodzące z zakupu, kiszone ziarno kukurydzy w big-bagach. Dotyczy to zwłaszcza mniejszych gospodarstw, w przypadku których rękaw lub pryzma nie zdają egzaminu, gdyż są po prostu zbyt duże na posiadaną ilość bydła. Big-bagi ważą zazwyczaj 1000 lub 800 kg. Stosowany jest w nich dodatek konserwantów biologicznych lub chemicznych co ogranicza straty fermentacyjne. Spotykane jest też ziarno z dodatkiem melasy.
