Sytuacja jest zdecydowanie lepsza, bo są na rynku insektycydy, ale przede wszystkim zaprawy insektycydowe ograniczające szkodniki (Lupimosa 625 FS, Buteo Star), czy też biologiczna zaprawa Integral Pro.
r e k l a m a
Pchełki ziemne
jako pierwsze atakują rzepak w fazie liścieni wygryzając w nich otworki. Powodowane przez nie małe uszkodzenia i nawet mała ich presja powodują przyhamowanie wzrostu roślin, wnikanie przez uszkodzenia sprawców chorób grzybowych, zmniejszenie zimotrwałości roślin i opóźniony start uszkodzonych plantacji wiosną.
Wśród pchełek ziemnych wg opisu w publikacjach IOR – PIB w Poznaniu wyróżnić możemy pchełkę czarną (jednolicie czarna), czarnonogą (błyszczące zabarwienie od seledynowoniebieskiego do metalicznie zielonego), falistosmugą (przedplecze czarne i żółte paski na pokrywach) i smużkowaną (przedplecze czarne, a na czarnych pokrywach posiada po 1 żółtym pasku).
Szkodliwe są osobniki dorosłe, a jedynie larwy pchełki smużkowanej minują blaszkę liściową. Larwy pozostałych gatunków żerują na korzeniach. W sierpniu i wrześniu chrząszcze przelatują na samosiewy rzepaku i tam czekają na wschody nowych plantacji.
Pchełka rzepakowa
jest zdecydowanie większa (ok. 4 mm) od pchełek ziemnych (2–3 mm). Jest metalicznie lśniąca z zielonkawym lub niebieskawym połyskiem, a dzięki rozbudowanej trzeciej parze odnóży, doskonale skacze. Roślinami żywicielskimi oprócz rzepaku są przede wszystkim kapustowate uprawne: kapusta, brokuł, brukiew, rzepa ścierniskowa, jak też chwasty: gorczyca polna, rzodkiew świrzepa i tobołki polne.
Typowymi objawami żerowania pchełki rzepakowej jesienią są widoczne na liścieniach i liściach wygryzione otwory i szkieletowanie liści. Zdecydowanie groźniejsze są uszkodzenia wyrządzane przez młode larwy. Drążą one korytarze w ogonkach liściowych, nerwach liści i pędach. Larwy pchełki rzepakowej mogą żerować nawet pod okrywą śniegu.
r e k l a m a
Listę insektycydów
zarejestrowanych do zwalczania pchełek po przekroczeniu progów szkodliwości można odszukać na stronie internetowej MRiRW. Takich środków na bazie: acetamiprydu, cypermetryny, deltametryny, alfa-cypermetryny i lambda-cyhalotryny jest sporo.
Progiem szkodliwości pchełek ziemnych jest 1 chrząszcz na 1 metr bieżący rzędu. Obserwacje pchełek ziemnych prowadzimy zaraz po wschodach rzepaku (BBCH 10–15).
Progiem szkodliwości pchełki rzepakowej są 3 chrząszcze na 1 metr bieżący rzędu. Obserwacje pchełki rzepakowej prowadzimy we wrześniu i w październiku (BBCH 12–19).
Zagrożenie rzepaku ozimego pchełkami ziemnymi rośnie, gdy jego siew ma miejsce po suchym i upalnym lecie. Z działań agrotechnicznych osłabiających presję pchełek ziemnych można wskazać poprawną uprawę gleby, izolację przestrzenną od kapustowatych, wczesny siew. W warunkach sprzyjających pojawieniu się pchełek zaleca się zwiększenie normy wysiewu rzepaku.
