podlaskie

Dawno w jednym miejscu nie było tak wyrównanej i szerokiej stawki bydła mięsnego, wszak pandemia przez prawie dwa lata nie pozwalała na organizowanie targów i wystaw. Zespół sędziowski w składzie: Jarosław Olszewski, Jerzy Moniuszko i Tomasz Piotrowski – wszyscy z Polskiego Związku Hodowców i Producentów Bydła Mięsnego ocenił łącznie 27 sztuk bydła przyznając 8 tytułów czempiona i 3 wiceczempionaty. Najważniejszy tytuł superczempiona wystawy przypadł jałówce Elinka 7 w wieku powyżej 24 miesięcy rasy charolaise z hodowli Krzysztofa Kamińskiego ze wsi Ostrówki (pow. białostocki). To córka francuskiego buhaja o nazwie Vizir SC, dostępnego w ofercie SHiUZ Bydgoszcz, a który, co ważne, jest genetycznie bezrożny, to przekłada się nie tylko na bezpieczeństwo, ale też na łatwość wycieleń.

– Na tegoroczną wystawę przywiozłem 4 jałówki, zdobywając tytuł czempiona, wiceczempionat i honorowy tytuł superczempiona wystawy. Cieszy aż tak wysoki poziom naszego bydła. Wszystkie sztuki są po inseminacji, gdyż nie stosujemy krycia naturalnego, co jest rzadkością w bydle mięsnym. Możemy sobie na to pozwolić, bo stado jest dość małe, liczy 15 sztuk. Jednak również w większych stadach polecam część krów matek kryć sztucznie, co daje większą różnorodność genetyczną oraz większe szanse na sztuki wybitne. Bardzo rzadko sprzedajemy odsadki. Byczki ze względu na swój wysoki poziom genetyczny trafiają do innych stad jako rozpłodniki. Część jałówek sprzedajemy na hodowlę, a część zostawiamy na remont i powiększenie stada – powiedział Krzysztof Kamiński dodając, że rolnicy są wręcz spragnieni takich wystaw i targów jak te w Szepietowie, dlatego jest wielu zwiedzających co pozwala nawiązać nowe kontakty, również te dotyczące sprzedaży bydła.

Jeden buhaj
na trzydzieści krów

Wśród jałówek w wieku do 18 miesięcy rasy limousine nie miała sobie równych Univa 13 z hodowli Franciszka Pogorzelskiego ze wsi Kobylin Pieniążki (pow.
wysokomazowiecki).

– Hodowlą bydła rasy limousine zajmuję się od 15 lat. Stado liczy 70 sztuk, w tym 30 matek, a więc jeszcze wystarcza nam jeden buhaj kryjący. Taki jest właśnie przelicznik – jeden buhaj na 30 krów. Jeśli na rozpłodnika przypada za dużo sztuk do krycia, to zbyt szybko go wyeksploatujemy. Pamiętajmy, że buhaja kryjącego wymieniamy co 3 lata, tak aby nie krył swoich córek. Na obecną chwilę nie możemy narzekać na opłacalność, gdyż płacone stawki wynoszą 12 zł za kg żywca ciężkiego buhaja rasy limousine. Nawet mieszańca można sprzedaż po 10 zł za żywą wagę. Zadajemy sobie tylko pytanie jak długo taka sytuacja potrwa? Jest to na pewno wynik zmniejszonego importu wołowiny do UE z krajów Ameryki Południowej. Przeważnie byki ciężkie sprzedajemy w wadze 800 kg na eksport do Libii. Podobnie jak w innych dziedzinach rolnictwa zwiększyły się koszty produkcji ze względu na wzrost cen nawozów, paliwa i energii. Nas najbardziej dotknęły wysokie ceny pasz białkowych, dlatego staramy się pozyskiwać jak najwięcej białka paszowego z własnych pól uprawiając groch. Ponadto nie kupujemy śruty sojowej, lecz rzepakową. W bydle mięsnym nie da się aż tak zwiększać wydajności jak w mlecznym, gdyż u nas jest żelazna granica – jedno cielę w roku od krowy, dlatego musimy skupić się na cięciu kosztów żywienia – powiedział Franciszek Pogorzelski.

Rozpłodniki z Francji

Dariusz Świderski prowadzi gospodarstwo wraz z żoną Jolantą od 13 lat, a do Szepietowa przywieźli bydło rasy limousine pokonując 122 km ze wsi Kożuchy zlokalizowanej w powiecie piskiem w woj. warmińsko-mazurskim.

– Utrzymujemy 100 matek limousine, a w sumie w dwóch oborach posiadamy 250 sztuk bydła tej rasy. Pomimo dość dużej odległości, warto tu przyjeżdżać, aby zaprezentować wyniki własnej pracy hodowlanej i porównać je z innymi. Tym bardziej, że przez pandemię takich okazji ostatnio jest bardzo mało. Niektórzy mówią, że limousine to dzikie bydło, a ja się z tym nie zgadzam, potrzebna jest jedynie odpowiednia selekcja. Wszystkie buhaje kryjące sprowadzamy z Francji. Obecnie mamy w stadzie 5 takich buhajów, w tym 2 genetycznie bezrożne. Zawsze staramy się mieć buhaja rezerwowego, gdy któryś z podstawowych rozpłodników z pewnych względów musi być wykluczony z krycia. Nasz materiał hodowlany zazwyczaj sprzedajemy do innych polskich stad. Tylko najsłabsze sztuki pod względem budowy oraz cech funkcjonalnych trafiają na ubój. Na wystawę przywieźliśmy 2 buhajki w wieku 14 miesięcy oraz 3 jałówki niedawno odsadzone od matek. Jedna z tych jałówek zdobyła tytuł czempiona w swojej kategorii – powiedział Dariusz
Świderski.

Andrzej Rutkowski