W nowym badaniu opublikowanym w Journal of Dairy Science, a przeprowadzonym przez naukowców z Wydziału Nauk o Zwierzętach Uniwersytetu Florydy, zajęto się wpływem socjalizacji młodych cieląt na ich zachowanie, zdrowie i przyszłą wydajność.
Oprócz potrzeb takich jak: pokarm, woda, schronienie i opieka medyczna, niezwykle ważnym aspektem dobrostanu zwierząt, jest kontakt społeczny. Najbardziej popularne w odchowie cieląt są oczywiście budki indywidualne, za którymi przemawia wspomaganie zapobiegania rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych oraz biegunki będące główną przyczyną śmiertelności cieląt. Indywidualne utrzymanie ułatwia także kontrolę stanu zdrowotnego i pobrania paszy każdego cielęcia.
Naukowcy z Uniwersytetu Florydy zbadali, czy jednak pojedyncze utrzymanie cieląt jest uzasadnione i jakie może mieć niezamierzone konsekwencje. Biorąc pod uwagę różne względy praktyczne, wiek wprowadzenia cieląt mlecznych do budynków socjalnych różni się w zależności od gospodarstwa. Różny wiek pierwszej socjalizacji może wpływać na rozwój behawioralny i reakcje na późniejsze grupowanie społeczne.
W badaniu cielęta rasy holsztyńskiej były utrzymywane pojedynczo lub w parach przez pierwsze dwa tygodnie życia, a następnie przenoszone, najpierw do grup liczących 4 sztuki, a później do grup liczących 8 osobników, co odzwierciedlało warunki systemów utrzymania wielu mlecznych gospodarstw. W trakcie badań, naukowcy monitorowali zdolność cieląt do uczenia się pobierania paszy stałej niezależnie od odpajania wiadrem ze smoczkiem we wczesnym okresie życia, a następnie od automatu karmiącego. Odnotowywano także stan zdrowia cieląt, pobranie paszy i przyrost masy ciała, a także aktywność i interakcje społeczne. Wyniki okazały się zaskakujące. Otóż cielęta, którym umożliwiono kontakt z innymi osobnikami, w pierwszych tygodniach życia wykazywały się dużą zdolnością adaptacji i zdecydowanie wydłużyły czas leżenia w porównaniu z cielętami wcześniej trzymanymi osobno, co wskazuje na większy komfort zwierząt.
Wyniki wykazały także minimalne inne wpływy na zachowanie i brak szkodliwego wpływu na przyszłą wydajność. Wystąpiła nawet tendencja do mniejszej liczby dni biegunki wśród cieląt trzymanych w parach po urodzeniu. Cielęta utrzymywane w grupach chętniej próbują pasz stałych i cechują się wyższym ich spożyciem niż cielęta utrzymywane pojedynczo, co związane jest z wzajemną motywacją do pobierania pasz płynnych, a później również stałych. Ponadto wczesna nauka interakcji społecznych poprawia również ogólną zdolność uczenia się. Cielęta utrzymywane w parach bądź grupowo wykazują większą zdolność adaptacji, co odzwierciedla się podczas odsadzenia. Pod względem zdrowotności obie badane grupy osiągnęły zbliżone wyniki, jednak cielęta utrzymywane w parach mniej wokalizowały, więcej czasu poświęcały na odpoczynek oraz wykazywały niższy poziom kortyzolu, co wskazuje na niższy poziom stresu. Tak więc można wysnuć wniosek, że wyższy poziom socjalizacji redukuje lęk i stres związany z odsadzeniem. Mając na względzie wyniki badań, naukowcy podkreślają, że pomimo iż troska o zdrowie cieląt jest często przytaczana jako powód do indywidualnego ich utrzymywania, to przynajmniej przez krótki okres po urodzeniu, warto łączyć je w pary bądź grupy, gdyż utrzymanie socjalne może przynieść wymierne korzyści dla zdrowia cieląt we wczesnym okresie życia.
r e k l a m a
