Z uwagi na krótki okres wegetacji szpinak zwyczajny stosowany jest zarówno w uprawie przed-, jak i poplonowej. Jest warzywem bogatym w minerały i witaminy. Jego zaletą jest to, że jest mrozoodporny, ma małe wymagania co do gleby i można go uprawiać w kilku rzutach.

Trzy razy w sezonie

To warzywo najlepiej rośnie w słońcu. W półcieniu ma tendencję do wybijania w pędy kwiatostanowe, a takie rośliny nadają się jedynie na zielony nawóz. Preferuje ziemię próchniczą, żyzną, dobrze i głęboko uprawioną, wilgotną, wzbogaconą wcześniej obornikiem lub kompostem (około 3 l/m²). W przypadku gleby ubogiej, piaszczystej lub gliniastej liście będą gorzkie. Przed siewem należy dokładnie oczyścić stanowisko z chwastów. W tak przygotowaną glebę wysiewamy nasiona w trzech terminach: od marca do połowy kwietnia z przeznaczeniem na zbiór w maju, na przełomie lipca i sierpnia na zbiór we wrześniu oraz we wrześniu – październiku na zbiór wiosenny następnego roku. Nasiona szpinaku wysiewamy na głębokość około 3 cm w rozstawie rzędów 30 cm. Gdy siewki wzejdą zbyt gęsto, przerywamy je, pozostawiając rośliny w odległości co 20 cm. Rośliny rosnące zbyt gęsto nie wytworzą dużych liści, lecz utworzą pędy.

Malabarski w dwóch kolorach

Poza tradycyjnymi odmianami liściowymi występują jeszcze inne. Szpinak malabarski (tak naprawdę nie jest szpinakiem) w Polsce występuje pod nazwą miłowój biały lub jagodnik biały. Jest łatwym w uprawie pnączem dorastającym do 1,2 m. Występuje w dwóch formach: zielonej o białych kwiatach i czerwonej (rubra) o czerwonych pędach i unerwieniu. Nasiona wysiewamy, po uprzednim moczeniu w ciepłej wodzie około 5 godzin, na głębokość 0,5 cm w marcu – kwietniu do doniczek lub kuwet wypełnionych podłożem dla rozsad. Po 15 maja rozsadę wysadzamy na miejsce stałe w rzędy co 50 cm. W początkowej fazie uprawy w gruncie pomagamy roślinie owijać się na podporach. Zbiór liści i pędów (też jadalne) następuje w lipcu. Przycinanie pędów jest bodźcem do lepszego rozkrzewiania.
Szpinak nowozelandzki, czyli trętwian czterorożny, jest wymarzony do uprawy letniej, gdyż nie boi się upałów. Botanicznie ma niewiele wspólnego ze szpinakiem. Ma delikatniejszy smak od zwykłego, a liście są bardziej mięsiste. Roślina tworzy długie, dorastające do 1 m długości, pokładające się pędy. Z uwagi na długi okres wegetacji (40 dni) najlepiej uprawiać go z rozsady. Rozsadę wysadzamy po 15 maja na miejsce stałe w odstępach 60 × 60 cm. Uszczykując wierzchołki pędów młodych roślin, uzyskamy większe plony.

Drzewiasty i truskawkowy

Szpinak drzewiasty, inaczej komosa olbrzymia, ma intensywnie czerwone wierzchołki pędów, dorasta do 2 m wysokości oraz 1,5 m szerokości i tworzy mnóstwo delikatnych liści. Uchodzi za smaczniejszy od szpinaku zwyczajnego. Nasiona wysiewamy albo w marcu – kwietniu na zagonie, albo w lutym w pojemniki, po czym w maju wysadzamy do gruntu w rozstawie 50 × 50 cm. Jest rośliną jednoroczną, która często rozsiewa się sama, wówczas wydaje najlepszy plon. Dobrze rośnie w pełnym słońcu, ale półcień również jej nie przeszkadza. Od czerwca do września zbieramy zarówno liście, jak i młode pędy, co powoduje jeszcze lepsze rozrastanie.
Szpinak truskawkowy, inaczej komosa rózgowa, jest rośliną dorastającą do 50 cm, o jadalnych liściach przypominających w smaku szpinak oraz owocach o smaku truskawki, a zapachu buraka ćwikłowego. Nasiona wysiewamy wprost do gruntu w maju, pod osłony w kwietniu. Przed siewem warto nasiona namoczyć na 6–12 godzin w ciepłej wodzie. Po upływie około 10–14 dni następują pierwsze wschody. Liście przyrządzamy jak szpinak, natomiast owoce spożywamy jak truskawki.

Małgorzata Wyrzykowska