Agrest jest rośliną odporną na mróz, jedynie kwiaty mogą przemarzać, bo rozwijają się już w połowie kwietnia, przez co narażone są na wiosenne przymrozki. Zawsze należy zaopatrywać się w materiał nasadzeniowy tylko w kwalifikowanych szkółkach, co zagwarantuje wysoką jakość, zdrowotność i tożsamość odmianową. Wybieramy krzewy o dobrze rozwiniętym i zdrowym systemie korzeniowym, co zagwarantuje dobre i szybkie przyjęcie. Niestety, wszystkie odmiany mają kolce na pędach w większej lub mniejszej ilości.
Przed posadzeniem
warto korzenie roślin zanurzyć w papce utworzonej z gliny, popiołu drzewnego z dodatkiem krowieńca. Pod uprawę agrestu należy przeznaczyć glebę żyzną, bogatą w składniki pokarmowe, o odczynie pH 6,2–6,7. Krzewy nie lubią bezpośredniego działania słońca, które wpływa na osłabienie wzrostu i plonowania. Najlepsze stanowisko jest po roślinach okopowych, motylkowych i zbożach. Plantacje można zakładać zarówno jesienią, jak i wiosną sadząc rośliny po przyoranym oborniku w dawce ok. 35 t/ha lub gorczycy czy łubinie, w odstępach zależnych od metody zbioru, w przypadku mechanicznego 3,5–4,5 m w międzyrzędziach na 0,5 m w rzędzie prowadząc uprawę szpalerową wytyczając rzędy w kierunku północ-południe, by światło docierało do roślin równomiernie z każdej strony. Krzewy sadzimy ok. 5–7 cm głębiej niż rosły w szkółce.
Jednym z podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych jest cięcie krzewów, a jego regularne wykonywanie zagwarantuje obfite i coroczne owocowanie, a także zmniejszy ryzyko występowania chorób. W pierwszym roku po posadzeniu przycinamy wszystkie pędy nad 2–3 oczkiem, by uformować krzew. Sadzone jesienią przycinamy wiosną następnego roku, sadzone wiosną przycinamy zaraz po posadzeniu. Zabieg wykonujemy do końca marca, nim agrest rozpocznie wegetację. Agrest najlepiej owocuje na krótkopędach wyrastających na dwu- do pięcioletnich gałązkach. W drugim i trzecim roku uprawy cięcie polega na usuwaniu pędów chorych, połamanych, słabych, zdeformowanych, pokładających się na ziemi oraz zagęszczających środek krzewu, pozostawiając tylko najsilniejsze. Zbyt długie można skrócić o 1/3 długości. Po 4–5 latach uprawy, gdy krzewy są odpowiednio uformowane przeprowadzamy cięcie prześwietlające. Każdego roku wiosną należy usunąć najstarsze, czyli 5-letnie i starsze gałęzie zagęszczające nadmiernie krzew. Zostaną one zastąpione nowymi z krótkopędami. Dzięki temu krzew zbytnio się nie zagęści, będzie miał tylko silne i zdrowe owoconośne pędy.
Jest wiele odmian
polecanych do uprawy zarówno towarowej, jak i amatorskiej. W uprawie towarowej dominują odmiany o białym zabarwieniu m.in. Biały Triumf rodzi owoce duże, kuliste, skórkę ma białą, lekko omszoną, miąższ bardzo smaczny, słodki; Rodnik jest odmianą rodzącą bardzo duże owoce, o skórce zielonożółtej, po dojrzeniu skórka staje się żółta, odmiana średnio późna; Invicta rodzi owoce duże o żółtozielonej skórce, miąższ słodki, bardzo smaczny; Puszkińskij rodzi owoce średniej wielkości, owalne o zielonożółtej skórce, która po dojrzeniu przebarwia się na żółto, miąższ bardzo smaczny, soczysty, słodki; Mucurines to odmiana rodząca duże, żółtozielone owoce o słodko-kwaśnym, aromatycznym miąższu. Wszystkie wymienione odmiany są odporne na mróz, obficie owocują, uniwersalne, czyli zarówno do spożycia bezpośredniego, jak i przetwórstwa. Są odporne na mączniaka amerykańskiego agrestu.
Warto również spróbować uprawy odmian bardziej amatorskich o owocach koloru czerwonego. Wśród nich są dwie stare średnio wczesne odmiany: Czerwony Triumf, który rodzi duże kuliste lub lekko owalne owoce, atrakcyjnie wyglądające o słodkim miąższu, ale mało aromatycznym, niestety odmiana jest podatna na mączniaka. Hinnonmaki Rot rodzi małe owoce, pozbawione omszenia, jasnoczerwone, dość smaczne. Krzewy plonują obficie i corocznie, odmiana odporna na mączniaka. Do nowych odmian agrestu należy np. Hinsel. Rodzi owoce średniej wielkości, kuliste, pozbawione omszenia, na początku skórka jasnozielona, z czasem przybiera kolor jasnoczerwony. Miąższ ma słodki, jędrny, smaczny. Odporna na choroby. Kati to druga nowa polecana do uprawy odmiana. Rodzi owoce średniej wielkości, gładkie, początkowo zielone, z czasem stają się czerwone, ale mało smaczne. Jej zaletą jest mała ilość kolców na pędach.
