Dzwonek Pierwszy miesiąc prenumeraty za 50% ceny Sprawdź

r e k l a m a

Partner serwisu

Pomogą w walce ze szkodnikami

Data publikacji 02.01.2022r.

W 49 numerze opisaliśmy najbardziej żarłoczne ptaki, wśród których sikora bogatka wiedzie prym. Jako ciekawostkę warto dodać, że im ptak jest mniejszy, tym szybciej trawi pokarm, a im szybciej trawi, tym więcej go zjada.

Zdawać, by się mogło, że te gatunki ptaków spotkać można jedynie na terenach zalesionych. Otóż nie. Chętnie zasiedlają sady, ogrody i wszelkie zarośla w pobliżu zabudowań korzystając zarówno z budek lęgowych, jak i karmników. Warto czasem też poobserwować ptaki w karmnikach, bo to ciekawy spektakl.

Dzięcioł pstry duży

należy to najliczniej występujący ze wszystkich dzięciołów. Mimo że nie jest płochliwy to kryje się przed człowiekiem za drzewem. Długość jego ciała dochodzi do 25 cm a rozpiętość skrzydeł do 40 cm. Jest biało-czarno-czerwony z czerwonym kuprem. Samce posiadają czerwoną plamę na potylicy a samice czarną. Ma bardzo silny dziób, dzięki któremu jest w stanie wykuć dziuplę nawet w zdrowym, niespróchnianym drzewie.

Warto zauważyć, że corocznie nową dziuplę kuje samiec, który w ten sposób zaznacza swoją dominację na danym terenie. Pokarmem dzięciołów są larwy żerujące w zmurszałym drewnie, zebrane owady ukryte na gałęziach czy wydobyte z ziemi mrówki, gąsienice, ale nie pogardzi również pokarmem roślinnym, czyli np. nasionami sosen czy świerków, orzechami. Zimą chętnie odwiedza karmniki, w których znajdzie kolby kukurydzy lub paski słoniny.

Oprócz dzięcioła pstrego dużego można spotkać dzięcioła zielonego oraz zielonosiwego. Cechą charakterystyczną samca dzięcioła zielonosiwego jest czerwona plamka na potylicy, gdzie u zielonego czerwona czapeczka sięga aż do karku. Samica pozbawiona jest czerwonej plamki. Starsze ptaki mają do tego jeszcze czarną, zbójecką maskę, czyli pasek przebiegający od oka po dziób. Dzięcioł zielony i zielonosiwy w sposobie życia są do siebie podobne i często określa się je jako dzięcioły naziemne. Te dzięcioły wyspecjalizowały się w zjadaniu mrówek, larw i gąsienic, które znajdują w ziemi lub na ziemi.

Dzwoniec

to ptak należący do roślinożernych, ale pisklęta tego gatunku są karmione jedynie wysokobiałkowymi mszycami. Jak to zwykle bywa, upierzenie samca jest intensywniejsze niż samicy. Skrzydła i boki ma w kolorze żółtym, a cała sylwetka jest okrągła i raczej mało zgrabna z rozwidlonym ogonem. Długość ciała dochodzi do 15 cm a rozpiętość skrzydeł 28 cm. Cechą charakterystyczną jest jego dziób, który jest szeroki, mocny i krótki, doskonale przystosowany do rodzaju pokarmu, którym się odżywia. Jest częstym gościem karmników gdzie poszukuje nasion roślin oleistych i zbóż.

Kowalik

jest bardzo ciekawym ptakiem. Jeśli kiedyś spotkamy małego, energicznego ptaszka o niebieskoszarym grzbiecie i rdzawym brzuszku, biegającego po pniach i konarach przybierając różne figury, to najpewniej będzie to kowalik, istny akrobata. Trochę gangsterskiego wyglądu dodaje mu czarny pas biegnący przez oko. Najciekawszy jest jego sposób schodzenia po drzewach głową w dół. To jedyny ptak tak się przemieszczający. W górę maszeruje zawsze ukośnie. Pokonując pnie poszukuje ukrytych pod korą ukrytych jajeczek i owadów. Jego skuteczność w poszukiwaniach równa jest niemal sikory. A ukryte pod korą owady nigdy nie mogą czuć się bezpiecznie gdy w pobliżu jest kowalik o długim, wąskim i ostro zakończonym dziobie, dzięki któremu bez problemu wyciągnie spod kory zdobycz. Bardzo chętnie odwiedza karmniki, gdzie sieje spustoszenie. Kowalik dosłownie pożera wszystko co tam znajdzie a gdy zaspokoi głód zabiera ziarno i chowa w kryjówkach, zachowuje się jak strateg gromadząc zapasy na trudny okres zimowy. Warto poobserwować jego zachowanie a ten widok nigdy się nie nudzi.

Wśród pomocnych nam ptaków znajdziemy również gawrony, które potrafią penetrować glebę na ok. 5 cm w głąb w poszukiwaniu pędraków, drutowców, a także turkuciów podjadków. Zjadają też chrząszcze, stonkę i drobne gryzonie. Szpaki i kosy żerują nieco płycej od gawronów w poszukiwaniu łupu w postaci owadów dorosłych, larw i gąsienic. Szpaki żerują również na drzewach zbierając z liści i gałęzi gąsienice motyli, w tym również te włochate. Na uwagę zasługują również trznadle, które zjadają gąsienice bielinka kapustnika a bażanty i kuropatwy stonkę ziemniaczaną. Niektóre wymienione gatunki ptaków łowią owady również w locie. Prawie wyłącznie w locie polują na owady muchołówki i kopciuszki, ale potrafią również zbierać motyle, chrząszcze, gąsienice z pędów i gałązek i z ziemi jeśli znajdą tam owady. Ptaki te nie zjadają os, pszczół ani trzmieli.

Małgorzata Wyrzykowska

r e k l a m a

r e k l a m a

Zobacz także

r e k l a m a