Podobnie jak jabłoń, grusza, głóg czy irga, obiela należy do rodziny różowatych. Jej ojczyzną są wschodnie prowincje Chin, a w Europie uprawiana jest od XIX wieku.
Obiela wielkokwiatowa tworzy luźny, rozgałęziony krzew o wysokości 2–3 m. Pędy ma wyprostowane, przewieszające się na końcach. Liście są wydłużone, eliptyczne, na długopędach piłkowane, z wierzchu zielone, a pod spodem sine. Rozwijają się w drugiej połowie maja razem z kwiatami. Kwiaty umieszczone są na pędach jednorocznych, mają śnieżnobiałą barwę, osiągają do 4 cm średnicy. Zebrane są po kilka sztuk, tworząc wąskie grona, a w okresie kwitnienia cały krzew gęsto pokryty jest kwiatami. Po kwitnieniu roślina zawiązuje owoce tworzące pięciograniaste, zdrewniałe torebki o przekroju gwiaździstym. Krzew wymaga gleby żyznej, przepuszczalnej, lekkiej lub średniozwięzłej, próchnicznej, o odczynie obojętnym. Doskonale znosi suszę.
r e k l a m a
Pojedynczo lub w grupie
Roślinę sadzimy jesienią bądź wiosną, umieszczając w dołku na tej samej głębokości, na jakiej rosła w szkółce. Wybieramy dla niej stanowisko słoneczne bądź półcieniste. W pełnym słońcu szybciej przekwita, natomiast w lekkim półcieniu może kwitnąć do 4 tygodni. Wskazane jest wokół krzewu ściółkowanie gleby, najlepiej przefermentowanym obornikiem, który dostarcza składników pokarmowych, chroni glebę przed wysychaniem i ogranicza zachwaszczenie. Krzewy dość szybko się rozrastają i zagęszczają, dlatego wskazane jest co 4 lata odmładzanie przez wycięcie 2–3 najstarszych pędów, które roślina szybko uzupełni nowymi. Cięcie wykonujemy po kwitnieniu. Pełne walory dekoracyjne uzyskamy, zarówno sadząc obielę pojedynczo, jak i w grupie.
Rozmnażaj samemu
Prostym, choć nie zawsze skutecznym sposobem jest rozmnożenie z nasion. Nie ma pewności, czy siewki powtórzą cechy rodzicielskie. Nasze warunki klimatyczne pozwalają na dojrzewanie nasion. Po zebraniu należy je zastratyfikować, czyli przerwać stan spoczynku nasion i pobudzić do kiełkowania. Przeprowadzamy to w chłodnej temperaturze, przetrzymując nasiona w temperaturze 0–7°C przez pewien czas, np. 30 dni. Siewki rosną szybko, a na miejsce stałe wysadza się je po 2 latach. Inną metodą, dużo prostszą i skuteczniejszą, jest rozmnażanie z sadzonek pędowych. Pobieramy półzdrewniałe pędy zaraz po kwitnieniu i umieszczamy je w podłożu torfu z piaskiem. Warto końcówki pędów zanurzyć w preparacie ukorzeniającym.
W uprawie w warunkach Polski spotkać można oprócz obieli wielkokwiatowej, o pięknych, białych kwiatach, pofalowanych, zebranych w grona 10-kwiatowe, jeszcze inne gatunki. Obiela Giralda ma liście lekko różowe, z czerwonymi ogonkami. Kwiaty ma białe, zebrane w grona, z czerwonym kielichem i dużą ilością pręcików. Obiela Korolkowa jest krzewem dorastającym do 4 m wysokości, o wyprostowanym pokroju. Obiela mieszańcowa kwitnie najobficiej i najszybciej rośnie.
