Choroba atakuje wiosną, gdy owocniki grzyba uwalniają się pod wpływem wilgoci. Zarodniki przenoszą się z wiatrem i pokonują do 1,5 km. By zmniejszyć ryzyko pojawienia się grzyba profilaktyczne zabiegi ochrony zaczynamy wprowadzać już w kwietniu. Pierwsze objawy infekcji można zaobserwować na początku maja po dwóch – trzech tygodniach od porażenia, do którego wystarczy kilka godzin wilgotności liści i temperatura 17–23°C.
Na górnej stronie
porażonej blaszki liściowej powstają plamy barwy oliwkowej z delikatnym nalotem grzybni z zarodnikami konidialnymi. Plamy te po pewnym czasie brunatnieją a tkanka zamiera i zaczyna się wykruszać. W następnej kolejności grzyb infekuje zawiązki owoców i owoce, na których widoczne są ciemne plamy różnej wielkości, ulegające nekrozie. Grzyb rozwija się w dwóch stadiach, czyli saproficznym, gdy drzewa gubią liście i ten cykl trwa do wiosny. Wiosną podczas deszczu zarodniki się uwalniają z otoczni i zaczynają się rozsiewać a okres wysiewu zarodników może trwać do czerwca – lipca. W tym czasie dochodzi do zakażeń pierwotnych a grzyb wchodzi w drugą fazę rozwoju, czyli pasożytniczą. Choroba najintensywniej rozprzestrzenia się w fazie zielonego, różowego pąka, kwitnienia i zawiązywania zawiązków owoców. Dojrzałe owoce ulegają porażeniu późnym latem, gdy dochodzi do infekcji wtórnych podczas powstawania zarodników konidialnych na liściach. Porażone liście, jak i zawiązki opadają, natomiast owoce korkowacieją i pękają. Bywa że parch poraża również pąki, kwiaty, ogonki liściowe, a także pędy. Choroba zaburza gospodarkę wodną, a to skutkuje opadaniem liści, zahamowaniem wzrostu oraz większą skłonnością do przemarzania drzewek zimą. Porażone drzewa tracą owoce, a te które pozostają na drzewie nie nadają się do spożycia ani przechowywania.
Co należy zrobić
by ograniczyć infekcję. Ważna jest profilaktyka. Warto unikać sadzenia odmian wrażliwych na parcha i unikać zbyt gęstych nasadzeń. Powinno zmniejszyć się stosowanie azotu, bo łatwiej jest chronić przed patogenem wolniej rosnące drzewa. Nie należy zapominać o odpowiednim cięciu. Trzeba dbać, by korony jabłoni i grusz były przewiewne i nie zatrzymywały wilgoci, bo przewiewna korona szybciej obsycha. O czym należy również pamiętać to to, że jeśli choroba wystąpiła w poprzednim sezonie to z pewnością powróci w tym. W nasadzeniach unikajmy odmian jabłoni podatnych na parcha m.in.: Lobo, Jonagold, Cortland, Gala, Gloster, Ligol, Elstar, Alva, Geneva Early czy Jerseymac oraz grusz: Faworytka, Dobra Ludwika, Lawrance czy Lukasówka, a średnio wrażliwe są: Bonkreta Wiliamsa, Komisówka Paryżanka i Konferencja.
W walce z parchem możemy sięgnąć po preparaty roślinne, w tym wywar ze skrzypu polnego. 30 dag świeżego ziela bądź 3 dag suszonego zalewamy 2 litrami wody i gotujemy 10–20 minut, studzimy, rozcieńczamy 1:20 i pryskamy drzewa co 3 dni. Wyciąg z mniszka lekarskiego co prawda nie leczy, lecz uodparnia na choroby grzybowe: 20–30 dag korzeni lub 40 dag liści zalewamy 10 l wody, po 3 godz. przecedzamy i bez rozcieńczania pryskamy drzewa co 3–4 dni.
