Owoce miechunki są ukryte w charakterystycznych osłonkach przypominających lampiony. Istnieje kilka jej gatunków, lecz nas interesują odmiany jadalne, czyli miechunka rozdęta oraz pomidorowa.
Wszystkie miechunki są bliskimi krewnymi pomidora, papryki, bakłażana i mają podobne wymagania co do stanowiska. Najlepsza pod uprawę jest gleba średnio żyzna, wilgotna, jednak miechunka poradzi sobie także na glebie gliniastej czy piaszczystej. Lubi słońce. Na wysiew nasion jest już za późno, lecz sadzonki są dostępne w centrach ogrodniczych i u producentów rozsad. Ważne, by nabyć je ze sprawdzonego źródła, ponieważ można kupić odmianę ozdobną i szans na jadalne owoce nie będzie. Do gruntu należy sadzić w początkach czerwca, miechunka należy bowiem do roślin wrażliwych na spadki temperatur. Miechunka rozdęta, czyli pęcherznica – bo i pod taką nazwą można ją spotkać – ma owoce przypominające pomidorki koktajlowe ukryte w pomarańczowej osłonce. Kwitnienie jej przypada na maj i czerwiec, kiedy to wydaje białe dzwonkowate kwiaty, ale nie są one zbyt atrakcyjne. Po przekwitnieniu w miejscu kwiatów zawiązują się owoce, które we wrześniu – październiku osiągają dojrzałość zbiorczą. Roślina szybko się rozrasta i osiąga do 1 m wysokości. Miechunka pomidorowa nosi również nazwę miechunka lepka lub skórzasta. Uprawia się ją podobnie jak wysokie odmiany pomidorów, prowadząc przy podporach. Wymaga także regularnego nawożenia, najlepiej nawozami wieloskładnikowymi.
