Owies szorstki
to ciekawy gatunek owsa o podwyższonej odporności na choroby, do uprawy na glebach wadliwych np. słabe piaski – o niskich walorach rolniczych. Jest późniejszy od odmian owsa zwyczajnego, dojrzewa nierównomiernie, ale szybko rośnie i jest obficie ulistniony, a wykazując działanie allelopatyczne, skutecznie hamuje i tłumi chwasty. Redukuje także wolno żyjące nicienie. Owies szorstki jest doskonałym gatunkiem solo i w mieszankach na międzyplony wykorzystywane na zielonki, kiszonki i do wypasu. Trwają właśnie badania rejestracyjne pierwszej zgłoszonej do badań COBORU odmiany owsa szorstkiego o nazwie hodowlanej Rol 2001, a w katalogu unijnym znajduje się obecnie ok. 30 odmian.
Gepard i Wulkan
to dwie najnowsze odmiany owsa zwyczajnego zarejestrowane w ub.r. Obie są żółtoziarniste przeznaczone do uprawy w całym kraju z wyjątkiem wyżej położonych terenów górskich. Obie dają duży plon ziarna z łuską, lecz zawierają mało białka. Mają też przeciętną tolerancję na zakwaszenie gleby. A jakie są subtelne różnice? Odporność Geparda na rdzę owsa, helmintosporiozę, septoriozę liści – średnia, na mączniaka prawdziwego – dość mała. Jego rośliny są średniej wysokości, o przeciętnej odporności na wyleganie. Udział łuski dość duży, MTZ duża do bardzo dużej, wyrównanie ziaren dobre, gęstość w stanie zsypnym średnia. Natomiast Wulkan ma średnią odporność na mączniaka prawdziwego, rdzę owsa, helmintosporiozę i septoriozę liści. Rośliny średniej wysokości, o dość dużej odporności na wyleganie. Udział łuski dość mały, MTZ dość duża, wyrównanie ziaren dobre, gęstość w stanie zsypnym średnia. Zawartość białka mała.
